13. Afscheid.

Als we onze lodge verlaten en Bernadette de hand gedrukt hebben ontstaat er een vreemde spanning. We hebben ons hier heel erg op ons gemak gevoeld in een prima sfeer en tussen geweldige mensen. De maaltijden waren beslist hoogtepunten die we niet vlug zullen vergeten. Iedereen die hier in de buurt komt kunnen we deze locatie dan ook warm aanbevelen.

De reis naar Addo verloopt via een kleine omweg. Dit omdat we ook deze keer weer eigenwijs zijn en niet exact de routebeschrijving volgen. Een van de voordelen is dat we richting Kirkwood rijden en hier midden tussen de sinasappelen en citroenen landen. Prachtig om te zien.

We arriveren om ongeveer twee uur in de Dung Beetle River Lodge. Ons onderkomen voor de komende vier nachten. We worden ontvangen door Derek en zijn vrouw die deze lodge runnen. Als we nog naar Addo willen moeten we opschieten, wordt ons gezegd, en dat doen we dan ook. Om drie uur zijn in we in het park en om half vier staan we midden tussen de olifanten. Hier amuseren we ons tot ongeveer half zes want dan gaat de poort dicht en moeten we buiten zijn.

Ons eten vanavond nuttigen we in het plaatselijke restaurant dat tevens dienst doet als pub en biljart lokaal. Omdat het Vrijdagavond is heeft het halve dorp zich hier verzameld. De menukaart is iets anders dan we de afgelopen twee weken gewend zijn, maar we vinden toch iets van onze gading. De volgende drie avonden zullen we hier ook eten omdat we geen andere keus hebben.

Diner.

Voorgerecht:

Gebakken champignons

Hoofdgerecht:

Rumpsteak, Fish and chips

Bier:

een blikje Castle.

.

Addo, 21 september 2007.