_MG_6715
afrika08
_MG_9279_-_Version_3
Bezoekers [+/-]
Vandaag:
Gisteren:
Eergisteren:
61
309
154

+155
Deze week:
Vorige week:
Twee weken geleden:
860
1924
2295

-371
Deze maand:
Vorige maand:
Twee maanden geleden:
3596
11801
14979

-3178

All visits
Sinds start site 330 754

DAG21 - De Naald

 

... We maken een ritje naar het meest zuidelijkste puntje van het Afrikaanse continent. Een afstand van ongeveer honderd kilometer recht naar het Zuiden. Het is een mooie rit over een lang geasfalteerd lint dat het lanschap in twee helften verdeeld. Aan weerskanten van de weg liggen grote vlakten ...

 

21. De Naald.

 

We maken een ritje naar het meest zuidelijkste puntje van het Afrikaanse continent. Een afstand van ongeveer honderd kilometer recht naar het Zuiden. Het is een mooie rit over een lang geasfalteerd lint dat het landschap in twee helften verdeeld. Aan weerskanten van de weg liggen grote vlakten. Sommigen bewoond door talloze schapen, anderen geel gekleurd door bloemen. Het lijkt op een grote lappendeken die zorgvuldig over de glooiende heuvels heen gelegd is. Op een enkele top staat een eenzame, typisch Afrikaanse, boom.

 

Na honderd kilometer komen we aan in Cape L' Agulhas. Dit betekent Naald. Deze naam is door Spaanse zeevaarders gegeven aan het meest zuidelijke puntje van Afrika. De reden hiervoor ligt in het feit dat men bij het omvaren van deze kaap, constateerde dat de kompasnaald op dit punt geen afwijking ten opzichte van het Noorden vertoonde. In Agulhas staat een oude vuurtoren die wel willen bekijken en beklimmen. Vol enthousiasme betalen we ook hier weer entree en lopen de toren in.

 

Er verschijnt een wit randje om de neus van Veronika. In het binnenste van de toren staat een steile trap die op handen en voeten beklommen moet worden om de eerste etage te bereiken. Als we de eerste etage bereikt hebben wordt het randje witter. Nog een trap. Op de tweede etage, alweer een trap. Nu is behalve het randje om de neus ook de rest van Veronika's gezicht wit geworden. Op de laatste etage staat geen trap maar een ladder die nog steiler om hoog steekt en uitmond in een donker gat in het plafond van ongeveer zestig centimeter doorsnede. De lader is aan de bovenkant en de onderkant met een paar kleine beugeltjes vastgeschroefd. Omvallen kan hij dus niet.

 

Veronika is dapper en klimt ook deze ladder helemaal op, worstelt zich door het gat in het plafond en staat in de kop van de vuurtoren. Als ik achter haar aan door het gat gekropen ben staat ze met een angstig gezicht naar mij te kijken. Hier moeten we ook weer naar beneden!, stamelt ze. Eerst gaan we nog door een te kleine zware metalen deur naar buiten en staan op de rand van de vuurtoren. Hier hebben we een geweldig uitzicht. De grote spiegel van de vuurtoren is zichtbaar en met een nog smaller trapje kun je nog hoger en nog dichter bij komen. Dit gaat Veronika letterlijk en figuurlijk te ver.

 

Deze vuurtoren is nog steeds in bedrijf. Als de lichten ontstoken worden geeft deze lamp licht dat gelijk is aan 70.000 kaarsen. Dit licht kan dan ongeveer 30 mijl ver op zee gezien worden. Veronika heeft het ook gezien en ik trouwens ook wel. We klauteren in omgekeerde volgorde weer naar beneden en bereiken heelhuids de laatste trede. Een hele prestatie voor iemand die niet vrijwillig op een huishoudtrapje van drie treden gaat staan. Best moedig! De kleur is weer terug en al lachend rijden we nog een stukje langs de kust, waar we op het echte zuidelijkste punt nog een paar mooie foto's maken en een paar prachtige schelpen verzamelen.

 

Swellendam, 29 september 2007.

Buiten is het zomer.

 

 

Laatst aangepast (zaterdag, 11 juli 2009 10:03)

 

 

Foto/Reis Boeken Spirits of Africa

 

2011 / Cape Town - Kalahari - Addo
By Guus Quaedvlieg
 
2010 / Christmas in Africa
By Guus Quaedvlieg
2010 / Westcoast - Ceder Mountains - Franschhoek
By Guus Quaedvlieg
2004 / South Africa & Zimbabwe
By Guus Quaedvlieg
 
Aftellen
IMG_6351_-_Version_4
IMG_0242_-_Version_3
_MG_6934_-_Version_3
afrika10