Dag5.

De dag begint met een licht bewolkte hemel en het wordt al aardig warm. Alweer de laatste nacht in Tarangire. We rijden vanmorgen nog een paar uur langs de dieren alvorens we naar onze volgende bestemming Manyara Lake gaan.

Het is weer een olifantendag. Eerst twee grote bulls die zich te goed doen aan een paar takken met vers groen. Behoedzaam worden de takken uit grote hoogte uit de boom getrokken. De blaadjes ie het hoogst zitten zijn natuurlijk het lekkerst. Behoedzaam wordt de tak ontdaan van zijn blaadjes. Behoedzaam met een voorpoot op de tak en met de slurf trekken. Als het met een poot niet lukt wordt ook de tweede poot gebruikt om zo de tak stark te houden en vervolgens de blaadjes er af te kunnen trekken. Een stuk verderop staat nog een groep olifanten, ongeveer vijftig in getal. Een groep staat iets afgezonderd van de rest die zich samen los laten op een boom waar tot voor kort nog veel takken en veel bladeren aan zaten. Ieder krijgt zijn portie en als er niet genoeg is plukken ze nog een tak.
De groep apart zijn jonge moeders die een kring vormen. Binnen deze kring ligt een jonge olifant klaarblijkelijk te slapen. Een andere, nog jonger vindt dit maar nieks en probeert door boven op hem te klimmen hem wakker te maken. Dit lukt uiteindelijk en samen rollenbollen ze een beetje.
Na dit tafereel gaan we op weg naar onze volgende bestemming. Een gedeelte gaat over de weg waar we ook gekomen zijn. Ook nu weer een en al bedrijvigheid van mensen die door en langs elkaar heen krioelen. Alles leeft op straat. Een paar kilometer verderop wordt het rustiger en zien we af en toe een kudde koeien of geiten samen met een massai herder. Links en rechts in het landschap zijn kleine massaidorpjes geplant, maar voor de rest is het kaal en dor. De massai mensen zijn kleurige mensen. Je herkent ze al van verre aan hun rode en paarse klederdracht. Als je dan dichterbij komt zie je de markante gezichtsuitdrukking van een trotse man of vrouw die je al spiedend nakijkt. Vreemd gezicht is wel als deze massai staat te bellen met zijn handy, want dit communicatiemiddel is inmiddels ook doorgedrongen tot in Tanzania.
Na de middag komen we onder een stralend blauwe hemel aan aan het Lake Manyara. Weer een compleet andere omgeving als vanmorgen. Het lijkt wel een tropisch regenwoud. Duizenden kleuren groen en een oorverdovend gefluit van de vogels en geschreeuw van de apen. Dit zijn de eerste die ons hier verwelkomen. In een kolonne van zo'n honderd familieleden trekken ze al etend, kauwend en schreeuwend voorbij. Hun jongen klampen zich angstvallig aan hun moederbuik vast als deze het op een lopen zet.
Na nog een half uurtje bij de nijlpaarden gekene te hebben gaan we langzaam richting onze lodge.
Deze rit is bijna nog spannender als door het National Park. De omgeving word weer kaler en somberder. Dit gebied is vulkanisch en hier groeit bijna niets. Onderweg weer massai dorpjes en lachende kinderen die al zwaaiend naar buiten komen rennen als ze onze landrover aan horen komen. Het onderkomen van vandaag is ruimer dan gisteren, maar zomogelijk nog primitiever. Een rondavel met vier tafels is het restaurant. De rondavel ernaast waar de stoelen staan is de Lounge en tegenover deze twee een derde rondavel met … de bar.
Onze kamer is groot en voorzien van twee reuzen tweepersoons bedden en een grote klamboe, twee fauteuls en een schaaktaf eltje en voor de rest een ruime wasgelegenheid en toilet.

Om half zeven gaat de generator aan en dit duurt tot half elf. In die tijd moeten we onze batterijen accus en computer weer opgeladen hebben zodat we er weer een dag tegenkunnen.

Om zeven uur hebben we nog geen stroom en om half acht evenmin. Het is ondertussen donker geworden. Douchen met het licht van een zaklamp is niet zo handig. Door de regenbui vanmiddag is de generator de geest gegeven en men probeert hem met man en macht te repareren.

Als we toch maar besluiten om te gaan eten blijken we de enige gasten te zijn. Dat zal morgen ook zo zijn zodat we hier het rijk alleen hebben. Er is een tafel gedekt en bij gebrek aan stroom staat er een olielamp of tafel. Erg sfeervol. Dat vinden alle vliegen kevers en alles wat kriebelt ook. Binnen een mum van tijd zit alles onder het vliegende wildlife. Iedereen die heer rond loopt heeft zich minstens al eenmaal verontschuldigd en uitgelegd waarom er geen stroom is.
Ondertussen krijgen we een biertje en water geserveerd. Er wordt ook een schaal popcorn op tafel gezet, maar op moment dat deze gaat bewegen schuiven we hebn aan de kant en vertellen dat dit niet zo'n goed idee is. Omdat er geen stroom is, is er ook geen koeling dus is onze drank lauw. Het eten gaat in etappe's. Eerst de soep. Potatosoep. Volgens onze eten we iedere dag dezelfde soep hij wordt alleen anders genoemd. De soep wordt geserveerd. Zoals gezegd vrijwel dezelfde smaak als gisteren. Op moment dat de peperbolletjes in de soep ook gaan bewegen heeft Veronika ook van de soep genoeg. Gelukkig gaat tijdens het serveren van het hoofdgerecht het licht aan en is er weer stroom.

Tijdens en na het eten is er een driemansorkest dat met trommels en marimba het sfeertje verhoogt. Behalve trommelen en zingen worden er ook nog acrobatische kunstjes vertoont. Halverwege het optreden begeeft de generator het weer en worden de artiesen met olielampem belicht.Na het laatste kunstje gaan we voldaan en in afwachting van stroom naar onze kamer. Als we ons geinstalleerd hebben en proberen in slaap te komen gaat plotseling overal het licht aan en ja hoor nu blijft de generator werken.

Massai village com, 13 november.
Buiten, heerst Hakuna Matata, Don't worry, alles komt goed.