Dag 8. Suspension Bridge.

Na en uitgebreid en goed ontbijt rijden we terug naar het Tsi Tsi Kamma Storm River Camp. Eerst even tanken en dan kopen aan de gate waar we gisteren vriendelijk werden tegen gehouden een dagkaart. We rijden het camp in en zien ook hier een hoop verandering heeft plaats gevonden. Waar twee jaar geleden nog twee huisjes stonden staan er nu vier! Vlak bij het restaurant wordt nog vlijtig gebouwd aan nog meer nieuwe onderkomens.

We parkeren de auto en maken ons klaar voor de wandeling. Tussen hoge bomen en lianen, grote varens en witte lelies is een mooi pad van planken aangelegd. Dit pad gaat eerst met hoge treden omhoog, dan weer omlaag en slingert zo ongeveer een kilometer lang door het bos. Af en toe is er
een open plekje waardoor je de blauwe oceaan met zijn witte schuimkoppen kunt zien. Het waait weer behoorlijk maar hier onder de bomen is het best wel warm. Ook komen we nog resten van het oude pad tegen en hier en daar zien we de verkoolde bomen die getuigen van de brand van twee jaar geleden. Dan plotseling na een scherpe bocht, zien we, onder aan een lange stijle trap de suspension bridge. Heel indrukwekkend. Tussen twee hoge rotsen, hangt een houten brug. Niet met touwen als leuning, maar met dik staaldraad Ook de zijkanten zijn helemaal afgezet met gaas, zodat je bij een valpartij niet in het water terecht kan komen. Als we over de brug lopen is dit een aparte ervaring. Behalve het lopen en bewegen van ons helpt ook de stevige wind een handje mee om de brug in beweging te houden.

Als we genoeg genoten hebben van het uitzicht en de nodige foto's zijn gemaakt, lopen we via een iets andere route weer terug. De treden zijn wat hoger maar uiteindlijk is de terugweg een stukje korter. Warm en bezweet zoeken we een plekje in het restaurant waar we ons te goed doen aan een koud drankje. Na de lunch, het is inmiddels alweer twee uur, rijden we het Camp weer uit en gaan op weg naar de Big Tree.

We moeten dadelijk rechts af, zegt Veronika. Volgens mij is het links, zeg ik! We wedden om een glaasje wijn. Als we nu links af rijden gaan we eerst naar het bungie jumpen en dan komen we langs de Big Tree. OK, goed plan. Als we bij het bungie jumpen aankomen heb ik mijn weddenschap verloren. Onder de grote brug staan een aantal mensen die het gaan wagen. De hoogste jump ter wereld, staat op een groot bord. 216 meter de diepte in. Je moet het maar durven. Naast ons staat een jonge vrouw met angstige ogen te kijken als de eerste naar beneden springt. Het blijkt haar man te zijn. Veronika zegt dat het wel moedig is als je zo naar beneden durft te springen. De vrouw spreekt dit tegen. “Not brave! Stupid!!”

Op de terugweg rijden we het Tsi Tsi Kamma camp voorbij en midden in de bouwplaats komen we een bordje “Big Tree” tegen. Alles is echter afgezet en kunnen dus niet naar binnen. We rijden verder terug naar onze lodge, waar we de rest van de middag gebruiken om lekker niets te doen.

Tsi Tsi Kamma, 29 november.
Buiten waait het hard en jumpen de jumpers 216 meter.