_MG_6715
afrika08
_MG_9279_-_Version_3
Bezoekers [+/-]
Vandaag:
Gisteren:
Eergisteren:
46
309
154

+155
Deze week:
Vorige week:
Twee weken geleden:
845
1924
2295

-371
Deze maand:
Vorige maand:
Twee maanden geleden:
3581
11801
14979

-3178

All visits
Sinds start site 330 739

Dag 13 - Het Huwelijk

Dag 13. Jolanda en Maarten.

Een trouwdag die nogal ongebruikelijk begint, namelijk met een gamedrive! Om 5 uur worden we wakker gemaakt en om kwart voor zes rijden we Phinda in. Alles is nat en vochtig. Donkere wolken aan de hemel, maar het is droog. De zon doet ijverig zijn best en na een half uurtje schijnen de eerste stralen tot op de grond en zien we af en toe wat blauw. Het wordt warmer en blauwer. Ons optimisme was niet voor niets. Na een uur rijden we in de volle zon en is dit het ideale weer voor het feest van je leven.

We volgen de sporen van een zwarte neushoorn. Na enige tijd vinden we hem, dicht bij een waterpoel. In de achteruitstand verdwijnt hij echter snel tussen de struiken. Onze volgende gast die het  jonge paar komt feliciteren is een jonge mannetjesgiraffe. Hij maakt op twee meter van de auto een diepe buiging voor het bruidspaar en gaat daarna weer verder met zijn ontbijt. We rijden verder en komen een grote olifant tegen. Deze heeft geen tijd voor ons maar heeft meer aandacht voor de sappige struiken die om hem heen staan. De zon schijnt nog steeds. De bomen, struiken en bloemen glinsteren ondertussen in het felle zonlicht. De dikke waterdruppels  verdampen als water door de zon. Onderweg krijgen we nog wat les over planten. Zo krijgen we een handje vol wilde annijs, wilde munt en gouden grashalmen in onze handen gedrukt. Geen fruit zoals gisteravond.

We vinden nog twee leeuwen, broer en zus die, na zich eens flink voor onze neus uitgerekt te hebben, het ook voor gezien houden en een koel plekje onder de bomen op zoeken. Het is ondertussen negen uur en tijd voor koffie (of amarula, bier gin en tonic). We zoeken een rustige plek en kijken uit over een grote vlakte. Na de koffie rijden we nog langs een aantal geverfde ezels (zebra's) die bruin-zwart-wit zijn van de modder. Als we terug rijden naar de lodge voor ons ontbijt schijnt nog steeds de zon en hangt er hier en daar een witte wolk. We hopen dat deze wit blijft en dat de rest van de dag zo verder gaat als hij begonnen is.

Na het ontbijt, dat bestaat uit een groot dienblad gevuld met allerlei versnaperingen zoals fruit, yoghurt, ham, kaas en nog veel meer lenkere dingen en dat we buiten op het terras nuttigen hebben we even tijd om te ontspannen. De temperatuur loop ondertussen op en de luchtvochtigheid is bijna zo hoog als in het zwembad. We zwemmen een rondje om af te koelen en nemen plaats op de rand van de pool en genieten van het uitzicht. De Impala's spelen verstoppertje in de struiken en de wardhogs rennen met hun staartje in de lucht, zenuwachtig op en neer. Plotseling is er enige bedrijvigheid op de veranda. Jolanda en Maarten hebben geregeld dat we lunchen bij onze kamer. De tafel wordt gedekt en we worden verwend met een heerlijke salade en koude meloensoep. Het hoofdgerecht is gemarineerde calamaris en gegrilde struisvogelbiefstuk met abrikozen en barbeque saus. Fantastisch! Uiteraard een glaasje gekoelde wijn en een fles water. Het is nu al een feesteten. De temperatuur en de stemming stijgen naar behoorlijke hoogten.

Na de lunch koelen we onze voeten in ons prive zwembad en wachten op het geen komen gaat. Van Maarten en mij wordt verwacht dat we om kwart over drie half vier gewassen en gestreken klaar staan om naar de plaats van de ceremonie gebracht te worden. Ondertussen is Jolanda naar onze kamer gekomen om zich op te maken haar haar te verzorgen. Maar ook om zich om te kleden. Halverwege het proces om de haren in het goede model te krijgen, gaat plotseling de telefoon. Het is voor Jolanda. De broeder die de ceremonie gaat leiden is gearriveerd en vraagt of Jolanda even langs wil komen en de benodigde papieren meebrengt. Geheel onthutst, klingt er een piepstemmetje: “I can not come there want I stand with my hair in the air!”. Ik val bijna van de rand van het zwembad en kan mijn lachen niet houden. De komende uren, en dagen en misschien nog wel langer zullen we nog regelmatig lachen over het haar wat “in the air” is of staat! De zon maakt overuren en de luchtvochtigheid neemt toe.

Half vier. Maarten en ik hebben ons ondertussen in het pak gehesen en zijn klaar om te vertrekken. De jeep staat klaar. We herkennen hem bijna niet maar het is toch dezelfde als vanmorgen. Hij is helemaal gepoetst en bekleed met dekentjes. Zelfs binnen in is geen zandkorreltje meer te vinden. Iedereen hier is bezig met de bruiloft. Iedereen werkt en helpt ook mee. Of het nu de meisjes uit de keuken zijn of de tracker die zijn liedje voor op de auto neuriet, iedereen heeft zijn taak.  We rijden tien minuten en komen aan bij een andere lodge, Phinda Homestead. Omdat hier geen gasten zijn staat deze lodge helemaal tot de beschikking van Jolanda en Maarten en zullen we hier de hele middag vertoeven. Als we aankomen loopt het water al met straaltjes langs onze ruggen en zweten we op plaatsen waarvan we niet wisten dat het daar kon zweten. We worden ontvangen door het plaatselijke zangkoor en al zingend worden we binnen geloodst.

Na een kwartier komen Veronika en Jolanda ook aan. Jolanda wordt al zingend en dansend begeleid door het koor en ze straalt nog feller als de zon die vandaag niet van ophouden weet. Ze ziet er prachtig uit in haar mooie jurk en het geluk schitterd als sterretjes in haar ogen. Ik probeer wat foto's te maken, maar zie niets meer. Ook mijn ogen zijn vochtig en staan vol water, echter niet van het zweten maar door de emotie van het moment. Maarten is met stomheid geslagen en ook hij straalt het geluk uit. De ceremonie kan beginnen. Father Henry is degene die de plechtigheid zal uitvoeren. Er worden de nodige teksten voorgelezen en Mr. M., een van de bedienden van de lodge, vertelt hoe een trouwceremonie in Afrika gevierd wordt en ook dat het normaal is dat er een aantal koeien aan de bruidvader geschonken wordt. (Ik heb nog geen koeien gezien!). De hele plechtigheid wordt op film en foto geregistreed en zal zeker thuis nog eens bekeken worden. Na het tekenen van de documenten is het tijd voor de champagne en stijgt het volume van het koor tot grote hoogte.

Er staat nog een taart klaar die gesneden en gegeten moet worden. En al drinkend en dansend gaat het feest zijn gang. Er worden nog foto's gemaakt en het bruidspaar poseert gewillig. Er komen een heel aantal fotogravenhanden aan te pas om iedereen en alles vast te leggen. Als de laatste foto's genomen zijn, veranderen de witte wolken langzaam in grijs en het begint te waaien. Iedereen is vrolijk en zingt en danst. Complete bloemstukken worden rondgedragen en gebruikt om de vrolijkheid te uiten. Alle personeel straalt en danst mee. Als plotseling het Afrikaanse volkslied gezongen wordt, gaan alle remmen los. Een deinende massa onder leiding van het koor.

Langzaam verandert het grijs in zwart en het gaat harder waaien en in de verte rommelt het. Er wordt besloten om terug te rijden naar de lodge, het is tijd voor het diner. Het begint te regenen. We worden met z'n allen in een dichte jeep gehesen en op hoog tempo terug gebracht. Het regent harder. Op de lodge aangekomen besluiten we ons even om te kleden en omdat het ondertussen ook is gaan onweren blijft Veronika achter in de lounge en gaan Jolanda, Maarten en ik naar de kamer. Ondertussen regent het zo hard dat een paraplu geen luxe meer is. Het onweer hang recht boven ons en met veel gekraak, en geknal begint een feestelijk vuurwerk dat ik nog niet eerder heb meegemaakt. We zien de bliksem diverse malen inslaan en de knallen zijn oor verdovend. De regen trekt als een gordijn voorbij en je ziet geen twee meter meer vooruit. De paden naar de lounge en de eetzaal zijn inmiddels veranderd in kleine riviertjes en stromen om het hardst. Als het een beetje minder wordt zoek ik een paar laarzen en bel de bewaking met de mededeling dat we opgehaald willen worden. Veronika zit alleen en is ondertussen als fanatiek fan van onweer, in alle staten.

Als we uiteindelijk na een drankje genoten te hebben, samen aan het diner zitten, laten we de hele dag nogmaals de revue passeren en genieten we het moment. Er ligt nog een kadootje op tafel voor het bruidspaar. Een traditioneel kookboek! Maarten stelt voor om het door alle mensen te laten signeren, hetgeen ook onmiddelijk gebeurd. Als we genoeg gegeten en gedronken hebben is ook de regen over gegaan in een motregen. In de verte rommelt het nog een beetje.

Als we teruglopen wordt het bruidspaar toegezongen door het plaatselijke kikkerkoor dat, omdat Maarten dat zo mooi vindt, extra hard en vooral heel lang haar best blijft doen. Tegen de morgen zijn ze eindelijk uitgezongen en valt ook Maarten in slaap. We hebben met z'n allen een prachtige dag gehad en ook het weer had niet mooier kunnen zijn. Uiteindelijk heeft ons positivisme gezegevierd!

Phinda, 4 december.
Buiten is het afgekoeld en vormen de impala's impala's het decor van de eerste huwelijksnacht van Jolanda en Maarten.

Laatst aangepast (vrijdag, 22 januari 2010 10:46)

 

 

Foto/Reis Boeken Spirits of Africa

 

2011 / Cape Town - Kalahari - Addo
By Guus Quaedvlieg
 
2010 / Christmas in Africa
By Guus Quaedvlieg
2010 / Westcoast - Ceder Mountains - Franschhoek
By Guus Quaedvlieg
2004 / South Africa & Zimbabwe
By Guus Quaedvlieg
 
Aftellen
IMG_6351_-_Version_4
IMG_0242_-_Version_3
_MG_6934_-_Version_3
afrika10