Dag 15
Dag 15.
Als we opstaan moeten we eerst regelen hoe we de benodigde papieren voor onze nieuwe auto krijgen. We hebben namelijk een document nodig om met onze auto door Swasiland te mogen rijden. In alle consternatie is dit gisteren vergeten en moeten we dit dus vandaag regelen. De bazin van de lodge heeft een kennis die uit Richards Bay, de dichtsbijzijnde locatie waar ons autoverhuurbedrijf gevestigd is, komt. Deze kennis zal vandaag naar de lodge komen maar pas rond het middaguur arriveren. Het alternatief is natuurlijk om het zelf te gaan halen. Na een lang telefoongesprek is het plotseling mogelijk dit document ook te faxen hetgeen gisteren, toen wij het vroegen, niet mogelijk was. Een Hele opluchting dus! Als we alle papieren binnen hebben stijgt de stemming weer en genieten we, buiten op de veranda in een lekker plekje in de schaduw, van een fantastisch ontbijt, De zon is inmiddels doorgebroken en ook de donkere wolken zijn inmiddels verdwenen.
Ik maak nog even gebruik van internet om te proberen nog wat fotos te plaatsen, dit omdat alle medereizigers thuis met spanning zitten te wachten op een vesrlag van de grote dag van Jolanda en Maarten. Het is een gebrekkige verbinding en na anderhalf uur staan er met pijn en moete vijf halve foto's op de site en heb ik een heel kort berichtje de wereld in kunnen sturen. Dan maar wachten tot op onze volgende bestemming, helaas!
De reis naar Swasiland gaat door een snel veranderend, mooi en groen landschap. Bij de grens aangekomen, krijgen we een papiertje met ons autonummer op en wordt er een grote vier op geschreven. Dit betekent dat we met vier personen zijn. We lopen het eerste kantoortje in en laten onze paspoorten stempelen. Ook het papiertje wordt van een grote stempel voorzien. Buitengekomen moet dit papiertje weer afgegeven worden en mogen we doorrijden. Tenminste dat denken we. Een vriendelijke politiejuffrouw draalt een beetje om onze auto heen en vertelt ons dan dat het vignet van de wegenbelasting is afgelopen. Een truukje van de verhuurmaatschappij dat we in Namibie ook al hebben meegemaakt. In de hoop dat de auto geen controle krijgt, wordt er zo een aantal maanden per jaar geen wegenbelasting betaald. Doe je dit met een paar auto's dan spaar je een leuk bedrag. Doe je dit met veel auto's en regelmatig dan komt er een heel leuk groot bedrag bij elkaar. Als huurder ben je de dupe. Niet zozeer vanwege de boete die je krijgt maar het kost wel kostbare vakantie uren en levert toch weer de nodige spanning op.
Ik loop achter de politieagenta aan, het bureautje in. Ik wordt in zijkamer in gedirigeerd en sta dan voor een balie waar een groot bord met een lege beker, een paar afgekloven knoken en een restant gele rijst op ligt. Hier heeft net iemand een smakelike maaltijd genuttigd. Er wordt een groot boek te voorschijn gehaald en met een achteloos gebaar wordt het bord aan de kant geschoven. Het formulier wordt met de nodige moeite ingevuld. De boete bedraagt zeshonderd Rand. Als ik deze betaal, worden de briefjes met een grote nietmachine aan het proces verbaal bevestigd en opgeborgen. Ik krijg een kwitantie, weer een formulier invullen, en ga vervolgens weer naar buiten waar we mogen doorrijden tot aan de volgende slagboom. Nog even niet doorijden. Eerst melden in het kantoor. De stempel die we al hebben is voor het verlaten van Zuid-Afrika, de stempel die we nu krijgen is voor het binnenkomen van Swasiland. Eindelijk mogen we verder en rijden we een groen landschap in.
We overnachten vannacht in het Forrester Arms Hotel in Mbane. Onze routebeschrijving klopt weer niet en ook onze TomTom is gedeeltelijk de kluts kwijt. Weer even zoeken dus. We komen uiteindelijk toch op de goede weg en na een slalom tussen de kuilen, die soms zo groot zijn dat je er je auto in kan parkeren, en de raketlanceerinstallaties, een variatie op de verkeersdrempels die we in Nederland kennen maar dan drie keer zo hoog, komen we in het hotel aan. We hebben een nette, eenvoudige kamer.
Na een uitgebreid avondeten dat rijkelijk en goed is, gaan we vroeg naar bed. Morgen volgt de langste ettappe van onze reis, van Mbanen naar Krugerpark. Bijna 500 kilometer.
Forrester arms Hotel, 6 december.
Buiten is het zwoel en we slapen vandaag zonder stress.
Foto/Reis Boeken Spirits of Africa
|
|||||