Dag 20
Dag 20.
Bijna de laatste dag! Gepland staat De Panoramaroute met een aantal bijzondere landschappen en een hoop plaatsen om nog de laatse souveniertjes te kopen. Als we wakker worden regent het weer. Vannacht heeft het ook geonweerd. Alleen Jolanda is hiervan wakker geworden. De anderen hebben gewoon doorgeslapen. Zoals al een aantal keren tijdens deze vakantie ziet de wereld er grauw en grijs uit. Desondanks gaan we op weg en vol frisse moed rijden we White River uit richting Sabie en vervolgens naar Graskop. We rijden langzaam de bergen in en af en toe probeert de zon een straal te lanceren. Zonder succes. Hoe hoger we komen des te dichter het wolkendek. Als we Graskop door rijden zien we een paar mooie winkels en besluiten om deze op de terugweg eens te gaan bekijken. Bij ieder stoplicht staat wel iemand die iets te koop aanbiedt. Ditmaal zijn het nootjes, We rijden echter verder en op weg naar God's window gaat de weg omhoog en rijden we langzaam maar zeker de wolken in. Als we aankomen waar het raam van God zou moeten zijn krijgen we te horen dat het allemaal gesloten is. Zelfs de souvenier verkopers zijn thuis gebleven. Hetgeen hier God's window genoemd wordt ligt zo dik in de mist dat het meer op de hemelpoort lijkt, en die is dicht!. Als we weer afdalen zien we bijna geen hand voor ogen.
Als we weer iIn Graskop terug zijn wordt als eerste een zak nootjes gekocht en bezoeken we diverse winkels. Het boodschappenlijstje dat Jolanda en Maarten opgesteld hebben vertoond al aardig wat doorgestreepte regels en ook Veronika heeft haar mandje al behoorlijk vol. Zelf heb ik wel interessen in een van de koloniale figuren die buiten staan. Een houten beeld van ongeveer een meter tachtig hoog en vijftig centimeter in doorsnee. We informeren naar de prijs en zullen hier later nog op terug komen. Het inkopen neemt ongeveer twee uur in beslag en het is bijna half twee als we weer in de auto zitten en we verder rijden naar Pilgrim's Rest, een authentiek gouddelversdorpje, een twintigtal kilometers verderop. Doorrijden naar de Blyde River Canyon heeft totaal geen zin omdat alles in de wolken hangt en hier verder niets te zien valt.
In Pelgrims Rest bestellen we eerst wat te eten en maken dan een rondje door het dorp. Een aantal kleine luie kereltjes. Gestoken in een te grote overal en springend in rubber laarzen probeert op deze manier wat geld te verzamelen. Deze kunstjes worden door ons echter niet gewaardeerd. Een andere knaap geeft aan op onze auto te willen letten en als we later terug komen heeft hij zelfs de auto gewassen. Ieder keer als we in zijn buurt komen roept hij al van verre: “Nice eand clean”. Nadat we hem een fooi gegeven hebben zien we hem even later het dorp verlaten.
Als we terugrijden is de wereld verdwenen. Dikke wolken hangen zo laag dat we op sommige plaatsen geen tien meter zicht hebben. Het wordt een vermoeiend tochtje terug, maar uiteindelijk net voordat het donker wordt, arriveren we in de lodge. Het is weer zachtjes gaan regenen en we maken ons klaar voor het avondeten. Tijdens het eten speelt ergens een ceedeetje en als het deuntje in herhaling valt, roept Jolanda naar de ober: “The music is hanging!” Hij begrijpt wat ze bedoelt en even later horen we kerstliedjes van de drie tenoren. Het is even wennen, maar als we straks thuis komen staat de kerstboom al op. Onder het eten bespreken we de plannen van morgen, onze laatste dag in Afrika.
White River, 11 december.
Buiten regent het zacht en we dromen al van een witte kerst.
Foto/Reis Boeken Spirits of Africa
|
|||||