Dag 9 - Een helder moment en visbuffet

De dag begint zoals hij gisteren geeindigd is. Nogal somber. Het ontbijt wordt er niet beter op. De omelet met kaas kent meer kaas dan omelet en de friet die eergisteren onder de tafel gevallen is, wacht nog steeds dat hij opgeraapt wordt! We trekken ons terug in Issabella's Pizza restaurant en bestellen koffie, cappucino, water en uiteindelijk een hapje als lunch.

Na de lunch is er een helder moment. De zon breekt door. Je zou er bijna vrolijk van worden. We kopen nog een kaartje voor het vogeleiland en gewapend met onze fototoestellen gaan we de vogels te lijf. Het aroma dat de vogels vandaag verspreiden is overweldigend. De regen heeft hier goed zijn best gedaan. Na het bezoek aan de vogels rijden we nog een stukje langs de kust om vervolgens, weer terug bij Issabella, nog een flesje wijn te ontkurken.

Tegen vier uur gaan we naar onze kamer en wachten op het moment dat we het veel geroemde openlucht resatuarant kunnen bezoeken. De zon speelt ondertussen verstoppertje me de wolken. Hopenlijk blijft het droog vanavond. Het openluchtrestaurant ligt even buiten Lambertsbay.

Ongeveer 4 kilometer gravelroad en een aantal flinke “slaggaate” verder rijden we het erf van het restaurant op. We zijn niet de eersten, ondanks dat het nog geen zeven uur is. Muisbosskerm, is de naam van het restaurant dat de naam restaurant eigenlijk niet dragen mag. Een grote, door een haag van struiken omringde, open plek met in het midden een groot open vuur. Boven het vuur staan al een aantal ketels te dampen. In een van de ketels ontdekken we paella. In andere pannen heel veel vis. We bestellen een drankje en genieten van de ambiance. Het rokende vuur, de geur van vis en het geroezemoes van al deze mensen wordt verlicht door de ondergaande zon. Er blijven nog steeds mensen komen en de open plek is al aardig gevuld. Zoals bij de meeste maaltijden die in buffetvorm geserveerd worden, staan diegenen die het laatste komen, vooraan in de rij en laden de borden meer dan vol. Er is genoeg voor iedereen en met honger zullen we hier zeker niet weggaan. De grote tafels zijn ondertussen gevuld met snoek, schol, koolvis, kabeljauw en ook de pan met paella heeft een plaats gevonden. In het midden staat nog een grote schaal met salade en daarom heen nog diverse saucen. Het kan niet op! Ook staat er een grote kom met lege mosselschelpen. Deze dienen als bestek hetgeen best wel in slimme vondst is. We proberen van alles een beetje. Het smaakt voortreffelijk.

We lopen nog een tweede keer langs de tafel die inmiddels weer bijgevuld is met verse vis. Als we bijna genoeg hebben komt plotseling het vers gebakken brood te voorschijn en samen met de zelfgemaakte jam lijkt dit het nagerecht te zijn. Niets is echter minder waar. Een grote wokschotel wordt in het vuur geplant en hierin worden kleine stukjes gepanneerde vis in heel veel boter gebakken. Als de gebakken vis uitgedeeld is wordt de pan nogmaals gevuld. Deze keer met Calamaris. Ondertussen worden aan de andere kant op het vuur nog een aantal kreeften bereid. Het ruikt en oogt allemaal fantastisch. Bijna klaar, dat dachten we tenminste. Als de laatste kreeften verorberd zijn komt er nog een pan met “stew”, een wildragout, nog een pan met, voor ons ondefinieerbare ingredienten, en nog een kom rijst op tafel. En of dat nog niet genoeg is wordt er nog een braadslee met twee hele kippen zo groot als kerstkalkoenen tussen geschoven. Dit is weer genieten puur. Een dametje uit Canada, glundert met haar hele gezicht als ze zegt dat ze al aan haar zesde nagerecht bezig is. Het brood met de jam was haar eerste. Als het vuur lanzaam dooft en de tafels leger raken gaan we toch maar terug naar ons hotelletje. Deze avond heeft een hoop goed gemaakt en is beslist een moment dat we niet hebben willen missen.

Muisbosskerm, 15 september,
Buiten vliegen de laatste vonken de nacht in.