Dag 22 -  Terug in Kaapstad en misverstanden

Tijdens alle vakanties die we in Zuid-Afrika doorbrengen is er wel een plaats die we met tegenzin verlaten. Deze keer is het Klein Genot, een klein wijn estate waar we vijf nachten thuis zijn geweest. Behalve een geweldige gastvrijheid, straalt het ook een prima sfeer uit. De naam Klein Genot zal binnenkort gaan verdwijnen. Er is een nieuwe eigenaar en de naam Klein Genot is niet internationaal genoeg en wordt alleen door Afrikaans of Nederlands sprekende mensen goed begrepen. De nieuwe naam voor de wijn en ook voor het estate wordt vanaf november Holden-Manz, een naam om te onthouden!

Langzaam rijden we een zonnig Kaapstad tegemoet. Het weerzien met deze stad valt nooit tegen. We voelen ons meteen weer thuis. Uiteraard zijn we vroeg. De afstand van Franschhoek naar Kaapstad is iets meer dan zestig kilometer en na een uurtje rijden we de Waterfront in. Als we in het hotel aankomen worden we iets anders ontvangen dan in Lambertsbay. We kunnen inchecken en onze bagage wordt zolang voor ons opgeslagen. We wandelen tot onze kamer gereed is en bezoeken alvast de nodige winkels. Ook moeten we natuurlijk een kleinigheid eten. Spur wordt uitgekozen en bijna vanaf ons vaste plekje kijken we uit over de haven.

De kamer in het hotel is perfect. Ruim, mooi ingericht en zonnig. Met een eigen huisorkest voor de deur is het hier goed uit te houden. We hebben weliswaar geen uitzicht op de haven maar dit wordt ruimschoots goed gemaakt door het gezellige plein aan de achterkant van het hotel. Hier is een en al bedrijvigheid en wordt er gezongen en gemusiceerd tot laat in de avond.

De plaats voor het diner vanavond is Paulaner Bierhaus. Een goed glas bier en een Schnitzel staat hier steevast op het menu. Hoe anders zal het aflopen.
We worden ontvangen door een danserige kelner die moeite heeft om stil te staan. Als hij vraagt wat we willen drinken krijgt hij als antwoord, een Paulaner. Hij barst in lachen uit en noemt alle biersoorten op die je ook had kunnen kiezen. Na tien minuten komt hij weer terug om te vragen of we al weten wat we willen drinken. We kijken ons verbaast aan en bestellen nogmaals een Paulaner, waarna hij al dansend weer verdwijnt.

Na enige tijd komt hij terug en brengt ons zowaar twee biertjes! Als we vragen wat de soep van de dag is moet hij dat even vragen en met een sorry, sorry sorry, danst hij weer de keuken in. Als we om ons heen kijken zien we een groot bord met daarop ook het menu en de soep van de dag. Potato staat er met grote hanenpoten geschreven.
Na twintig minuten danst de kelner weer tot aan onze tafel en vraagt of we al weten wat we willen bestellen. Weer kijken we elkaar aan. En de soep van de dag? Oh, yes, sorry, sorry! Hij buigt bijna met zijn neus op de tafel en met een zucht komt er nogmaals een sorry en verstaan we een zacht: “potatosoup”.
We bestellen een potato soep een goulash soep, een variatie van Beierse worstjes met aardappelpuree en een kip schnitzel zonder saus.

Als we ons glas bier bijna leeg hebben komt onze danser met het eten, de soep, nogmaals de soep, de worstjes en de schnitzel. Alles tegelijk. Als ik protesteer kijkt hij me heel verbaast aan. We hebben toch alles tegelijk besteld? Waarom dan niet tegelijk eten? Na enige discussie, waar hij en wij de helft niet van begrepen hebben, neemt hij de hoofdmaaltijden weer mee en zal ze voor ons onder een warmhoud lamp gaan bewaren. Ik probeer hem duidelijk te maken dat dat voor ons geen optie is.

De kelner zien we voorlopig niet meer. Als een ander vrolijk serveerstertje langs komt en vraagt of alles in orde is, kijkt ze verschrikt. Ons antwoord heeft ze niet verwacht. Natuurlijk niet. We proberen haar uit te leggen wat er gebeurd is en zij kijkt toch tamelijk verbaasd als we vertellen dat we alles wat we besteld hebben in eerste instantie tegelijk geserveerd werd. Blijkbaar is dat toch niet zo gebruikelijk als de danser ons probeerde wijs te maken.

Het duurt nog een hele tijd en als de danser weer verschijnt vraagt hij of we de rekening willen. Blijkbaar heeft men begrepen dat we de hoofdmaaltijden niet meer wilden. We betalen de rekening en verbazen ons nog enige tijd. Via de KFC lopen we terug naar onze hotelkamer. We lachen er om. Deze kelner had zo in Lambertsbay Hotel kunnen beginnen. Het enige wat daar opgevallen was was z'n vrolijkheid.

Cape Town, 28 september
Buiten wachten de worstjes en de schnitzel nog heel lang voordat ze geserveerd worden.