Dag 16 – Gouden leeuwen
Als je in Afrika op safari gaat, maar dit is beslist overal waar je op safari kunt gaan, vind je achter iedere bocht wel een dier. Verscholen in het hoge gras. Achter een boom of tussen de struiken. Soms midden op de weg. Je wilt niet weten hoe vaak wij iets zien per dag. Een grote dode boom staat statig als een kudu op de uitkijk, Een oude tak langs de weg kruipt weg als een slang. Een omgevallen boomstronk heeft de hoorns van een Wildebeest. Boven het hoge gras steken restanten van donkere struiken en takken uit en luisteren als de oren van een leeuwin. In de verte, in de schaduw ligt een grote hoop gras een leeuw te zijn. Fascinerend, zoveel beesten in een oog opslag. Deze beesten hebben allen een ding gemeen, ze bewegen niet en staan de hele dag de minder geoefende safari gangers voor de gek te houden.
Als in de verte plotseling wat begint te bewegen, springend sprintende springbokjes en een nerveus wildebeest, moet je gaan opletten. Als de grote hoop gras onder de boom plotseling op staat, zich uitrekt en statig over de vlakte kijkt zien we onze eerste mannetjesleeuw vanmorgen. Hij is echter lui en is niet van plan ver te gaan lopen. Als hij zich omdraait verdwijnt hij voor onze neus aan de andere kant van de weg weer in het hoge gras.
Even verderop zien we nog een spotted hyena wegsprinten. Daarna is het weer rustig. Heel rustig. We keren om en als we weer op de “leeuwenplek” zijn zien we zo'n tweehonderd meter van de weg een grote leeuwin liggen. Ze verroert echter niet. Toch weer een hoop gras? Als Steve zijn bronstige leeuw imitatie laat horen, verschijnt onmiddelijk het slapende gezicht met twee rond gespitste oren boven het gras uit en kijkt onze kant op. Ongeinteresseerd ploft ze even later weer terug in slaaphouding en laat ons alleen aan de kant van de weg.
We rijden weer terug door het landschap met oude bomen, struiken, takken en hopen met verdord gras. Er beweegt echter niets meer vanmorgen.
Als we 's middags terugkomen op deze plek liggen de leeuw en de leeuwin lui in de schaduw van de boom. Een meter of vijf van ze vandaan hebben we, gelet op de stand van de zon en rekening houdend met de zonsondergang een prima plek. We staan hier bijna drie uur. We hebben gelukkig nog een koude fles wijn bij ons want het wordt heel warm. Van drinken komt echter niet veel. Ons plekje in de schaduw is ingenomen door de leeuwen, dus staan wij in de zon. Boeiend dit schouwspel. Twee luie leeuwen die af en toe als door de bliksem getroffen rechtop gaan zitten en om zich heen kijken wat hun uit hun slaap haalt. Een zuchtje wind, een lastige salamander of een brutale vlieg. Ook een jakhals komt eens een kijkje nemen. Echt dichtbij komen durft hij niet. Mooie momenten waarop onze fototoestellen synchroon zoemen en klikken.
Als de zon daalt verandert het gele licht in goud. De manen van de leeuw staan in vuur en vlam. De oranje ogen schieten vuur. We kunnen er geen genoeg van krijgen. We pikken de laatste zonnestralen nog even mee en als in de verte de maan als een grote gele bol aan de horizon verschijnt hebben we nog 40 minuten om op tijd in ons kamp te komen. 5 Minuten voor sluitingstijd rijden we de poort binnen. Vol adrenaline drinken we onze drankjes leeg op het terras. Ook de crackers en mosselen worden nog uitgedeeld. Hier hadden we vanmiddag niet echt de tijd voor.
Nossob, 10 november
Buiten schijnt een bijna volle maan de leeuwen uit de schaduw
Laatst aangepast (woensdag, 11 januari 2012 20:17)
Foto/Reis Boeken Spirits of Africa
|
|||||