Om zes uur rijden we het dorp uit. Nog even tanken en we zijn op weg. We hebben geen Tom-Tom maar een Garmin. Even wennen en bij de eerste kruising gaat het dan ook al fout. In plaats van rechts af te slaan rijden we, afgeleid door een nadrukkelijke lifter aan de kant van de weg, rechtdoor. Mevrouw Garmin roept niet “Indien mogelijk keren”, maar “Recalculating” en berekent snel een nieuwe route. We twijfelen nog even maar aangezien de aankomsttijd op het kleine schermpje nog steeds dezelfde tijd aangeeft als toen we vertrokken, besluiten we om door te rijden.

Als we na 35 kilometer het bevel krijgen om rechtsaf te slaan doen we dit meteen. In plaats van een geasfalteerde weg rijden we nu op een landweg. Plotseling staan we voor een hek. Dit blijkt de ingang van een klein wildpark te zijn. We worden door een wakkere dame doorgelaten en achter het hek begroet door een aantal kudu's die schichtig in de struiken verdwijnen als we dichterbij komen. Een aantal warthogs (wilde zwijnen) en in de verte een eland kijken ons verbaasd na als we in alle here-gods-vroegte door hun park rijden.

Om half negen rijden we Addo Elephant park binnen. Hetgeen opvalt vandaag is dat er veel auto's staan maar toch weinig mensen zijn. Ook in het park is het rustig. We rijden een aantal route's en komen onderweg de zebra's hartebeests en struisvogels tegen. De olifanten hebben zich verstopt!

Er is wel een invasie van campers. Een nieuwe rage? Eigenlijk zijn dit toch echt geen auto's om door een wildreservaat te rijden. Met deze brede auto's is het op de gravelroads iedere keer weer spannend als we moeten passeren. Het gaat net goed. Bij het waterhole is het druk. Drie campers en een bus versperren het uitzicht maar als we er omheen rijden zien we een grote kudde olifanten. We rijden iets verder naar een plekje met een goed uitzicht en kijken de komende twee uur naar de machtige dieren die hier hun dagelijkse wasbeurt krijgen. Sommigen nemen zelfs een modderbad. Anderen lessen alleen hun dorst. Zoals altijd in een grote kudde olifanten zijn er een aantal baldadige jonge bullen die een robbertje vechten en iedereen in de weg lopen.

Na de lunch gaan we nog been rondje rijden om uiteindelijk weer bij de olifanten uit te komen. Tegen vier uur verlaten de olifanten het waterhole en wordt het langzaam stil. Het is verwonderlijk dat hele kudde's olifanten in een mum van tijd compleet kunnen verdwijnen. Twee stappen tussen de hoge struiken en ze zijn compleet onzichtbaar. Langzaam rijden we naar de uitgang en gaan op zoek naar ons onderkomen voor vannacht.

De Rosedale Organic Farm ligt aan de grote weg naar Addo. Het is een nette mooi aangelegde farm met aan de rand van het erf een aantal huisjes met zeer net ingerichte kamers. Ook de prijs is zeer acceptabel, dertig euro p.p. inclusief ontbijt. Het is ongeveer 10 kilometer rijden naar de hoofdingang van het Addo Elephant Park. Een ideale plaats om te overnachten.

Addo, 15 november
Buiten fluit de laatste trein een krachtige toon en wordt de laatste olifant verstopt.