_MG_6715
afrika08
_MG_9279_-_Version_3
Bezoekers [+/-]
Vandaag:
Gisteren:
Eergisteren:
29
309
154

+155
Deze week:
Vorige week:
Twee weken geleden:
828
1924
2295

-371
Deze maand:
Vorige maand:
Twee maanden geleden:
3564
11801
14979

-3178

All visits
Sinds start site 330 722

DAG3 - Eerste Game-drive, telefoneren en een purperen zon

 

... Om kwart over zes gaat de wekker. Om zeven uur ontbijt en na het ontbijt op weg naar de eerste kennismaking met de Kalahari. Het ontbijt is erg sober, maar voldoende. In principe hebben we genoeg aan een kop koffie. Koffie en thee is hier altijd genoeg ...

 

 

 

Eerste Game-drive, telefoneren en een purperen zon.

 

Om kwart over zes gaat de wekker. Om zeven uur ontbijt en na het ontbijt op weg naar de eerste kennismaking met de Kalahari.

 

Het ontbijt is erg sober, maar voldoende. In principe hebben we genoeg aan een kop koffie. Koffie en thee is hier altijd genoeg.

 

Sebastian is onze gids en hij rijdt met ons in een open jeep de Kalahari woestijn in. Dit is weer een heel ander landschap dan we tot nu toe gezien hebben. Uitgestrekte vlakten met in het midden een “Salt-pan”. Dit is een grote vlakte waar helmaal niets groeit. In de regentijd, december tot januari, staat deze onder water en vormt zich hier een enorm meer. Op dit moment is dit echter niet meer dan een grote platte koek van gedroogde modder. De modder is overal gebarsten onder de hitte van de al fel brandende voorjaarszon.

 

Kenmerkend voor deze omgeving zijn ook de parrallel aan elkaar lopende rode zandduinen. Tussen deze duinen liggen grote vlakten begroeid met het al bekende goud-gele gras. Op deze vlakten staat hier en daar een boom en ddaartussen een schijnbaar verdorde struik. De winter in Namibië is net voorbij. Op een enkele struik na staat alles hier nog in de winterstand. Af en toe zien we een groen blaadje of zelfs een bloemetje.

 

WeavernestAls we het eerste dal in rijden zien we een tien jaar oud wever-nest. Dit nest is gebouwd door een kolonie “social-weaver birds”. Deze kolonie bestaat uit tweehonderd kleine vogeltjes die in dit nest allemaal hun eigen kamertje hebben. Het nest is zo groot dat de boom waarin het gebouwd is, onder het enorme gewicht lijkt te bezwijken. Dit is echter maar schijn. Af en toe woont in dit soort nesten ook een klein soort valk. Deze valk beschermt de weaver-birds tegen slangen en wordt daarom graag als medebewoner getolereerd.

 

Onderweg zien we diverse beesten die staan te grazen in de schaduw van een boom. Een hele kudde wildebeesten staart ons van uit de verte aan en houdt ons nauwlettend in de gaten. Als we te dicht bij komen, zetten ze het op een lopen en zoeken hun heil ergens anders. Tijdens onze tocht zien we een hoop springbokjes en zelfs een paar kudu´s in de verte. Het is een aangename, rustige drive. We genieten volop als we zo door de wilde natuur rijden. De herkenning en het gevoel van de game-drives van de afgelopen jaren komt langzaam weer terug. Boven op een van de duinen wordt gepauzeerd en drinken we een koffie uit een metalen beker. Genieten puur!

 

Koffiepauze op de top van de rode duinen ...Omstreeks 11:00 uur zijn we weer terug op de ranch. Hier is ondertussen een berichtje achter gelaten van het autoverhuurbedrijf. Of we even willen terugbellen! Als we bellen is de persoon die we willen spreken, genaamd Loyd, even bezig met iemand anders maar volgens de juffrouw aan de telefoon zal hij zo vlug mogelijk terug bellen. We wachten dus nog maar even. Om twaalf uur wordt er teruggebeld. Volgens Loyd heeft Zuid Afrika, hier komt de bewuste auto namelijk vandaan, vier tot vijf dagen nodig om de papieren in orde te maken. Er wordt voorgesteld om onze reis voort te zetten met de Toyota Condor. Vanwege het reeds eerder genoemd ontbrekende comfort, is dit voor ons helemaal geen optie en ik probeer dit Loyd ook duidelijk te maken. Loyd belooft ons binnen één tot anderhalf uur terug te bellen en ons dan te vertellen hoe het verhaal van de huurauto verder gaat.

 

Ondertussen is het twee uur en we hebben nog steeds niets gehoord. We hebben inmiddels al gelunched en zelfs al een koud biertje achter de kiezen maar de telefoon  rinkelt niet meer, tenminste niet voor ons. Ik besluit om zelf te bellen, en als ik verbinding krijg, vertelt de waarschijnlijk zelfde juffrouw als vanmorgen, dat mijnheer Loyd niet aanwezig is en voor zaken buitenshuis is. Bij mij begint langzaam een lampje te branden en de kleur hiervan wordt steeds roder. De mensen die om mij heen staan zien deze rode gloed ook. Ook de juffrouw aan de andere kant van de telefoonlijn beseft dat er langzaam maar zeker een grens bereikt is. Zelf kan ze er helaas niets aan doen en ze verzekert mij dat als mijnheer Loyd terug komt, hij meteen zal bellen. Omdat we eigenlijk niet van plan zijn om de hele middag naast de telefoon te blijven zitten biedt een van onze gastheren aan om dit voor ons te doen. Als er binnen twee uur niet gebeld wordt  zal hij wat voor ons gaan regelen.

 

We gaan terug naar onze chalet en genieten daar (weer) van het wijdse uitzicht vanaf ons teras. Bij het horen van zoveel rust en stilte om ons heen gaat het rode lampje snel weer uit. Tegen vier uur krijgen we te horen dat, nadat onze gastheer zelf gebeld heeft, er voor morgenavond een nieuwe auto voor ons beschikbaar is. We wachten af.

 

Springbokjes in het goudgele gras van de valei.De namiddag drive gaat door het zelfde gebied als vanmorgen. Er is alleen veel meer te zien. Giraffen, springbokken en -bokjes, red hearted beast, wildebeest (gnoe), en oryx (gemsbok) krijgen al onze aandacht.

 

Het is wel een avontuurlijk ritje. Af en toe lijkt het wel of we in de achtbaan zitten. Om vanuit het dal bovenop een duintop te komen, moeten we een flinke aanloop nemen. De harde grond van de valei verandert onderaan de duinen in diep, rul zand. Daarom moet de aanloop niet alleen lang zijn maar ook met een behoorlijke snelheid genomen worden. Tijdens deze beklimmingen komen we dan ook wel zo’n halve meter uit onze stoelen. We hebben al onze handen en voeten nodig om niet tussen de struiken te belanden.

 

Tegen het einde van de middag wordt onze aandacht getrokken door een zestal mannelijke kudu´s. Hoog op een van de rode duinen, in het laatste licht van de ondergaande zon, staan deze majestueuse dieren naar ons staan te kijken. Als je zo in een jeep tussen al deze wilde beesten rond rijdt vraag je je af en toe wel eens af wie er nu naar wie kijkt.

 

Dit schouwspel is zo boeiend dat we bijna de zonsondergang missen. Uiteindelijk zien we nog net de laatste stralen van een inmiddels purperen zon die achter de horizon verdwijnt. Met zijn allen genietend van een koel glas rose of een koude Windhoek Tafel (biertje) kijken we naar het facinerende kleurenspel van de vallende avond. Donker worden gaat hier erg snel. Binnen twintig minuten tot een half uur na zonsondergang is het pikdonker. Ondertussen is het zeven uur.

 

Ondergaande zon in de Kalahari.

 

Om kwart voor acht zijn we weer terug op de ranch en maken ons gereed voor het avondeten. Ook vanavond is er weer “African Television” en de procedure van vanavond is “the same procedure as every day”. Buffet met veel wild en verse groenten. Voor Veronika is er weer vis.

 

Diner:

Voorgerecht: Baconsoep.

Hoofdgerecht: Gevulde Oryx met rijst / Vis. Witte bonen in tomatensaus en zoete aardappels

Nagerecht: Zoete pudding (anders zoet dan gisteren...)

Wijn: Chateaux Libertas.

Laatst aangepast (zaterdag, 20 juni 2009 17:48)

 

 

Foto/Reis Boeken Spirits of Africa

 

2011 / Cape Town - Kalahari - Addo
By Guus Quaedvlieg
 
2010 / Christmas in Africa
By Guus Quaedvlieg
2010 / Westcoast - Ceder Mountains - Franschhoek
By Guus Quaedvlieg
2004 / South Africa & Zimbabwe
By Guus Quaedvlieg
 
Aftellen
IMG_6351_-_Version_4
IMG_0242_-_Version_3
_MG_6934_-_Version_3
afrika10