Zoals we gisteren hebben besloten, rijden we vanmorgen naar de Ai-Ais. We vertrekken omstreeks half negen. De temperatuur komt nog niet boven de 12 ºC uit maar dit veranderd zeer snel als we eenmaal op weg zijn.

Van Keetmanshoop naar Ai-Ais is het ongeveer driehonderd kilometer. De reis gaat over de B1 naar het zuiden, richting Grünau. Onderweg wisselen de verschillende landschappen elkaar met regelmaat af.

De omgeving is net zo leeg als bij onze rit van de Kalahari naar Keetmanshoop. Alleen maar leeg. Onderweg kom je praktisch niemand en niets tegen. Af en toe wordt het lege landschap ingevuld met een bergketen die langs de horizon glijdt. Goudgeel gras. Een struik. Een boom. Een lang lint slingert hier tussen door en vormt de weg naar het Zuiden. Stilte. Rust. Alsof de tijd stil blijft staan.

De laatste zeventig kilometer van onze tocht gaan weer over gravel-road. Plotseling staan we voor een grote poort. Dit is de ingang van het Ai-Ais domein. Een zogenaamd rest-camp. De wachter vraagt ons dan ook voor hoeveel nachten we blijven en of we geboekt hebben. Geen van beiden kunnen we bevestigen en hij snapt dan ook niet dat we alleen maar komen kijken naar de warm water bronnen. We worden binnen gelaten en moeten ons wel aan de receptie melden.

We parkeren onze auto aan de rand van de weg. Als we uitstappen, merken we meteen dat ze hier nog iets anders hebben dan warm water, namelijk, vliegen, heel veel vliegen. Als we ons aan de receptie melden worden we door een vriendelijke, zeer modieus geklede jongeman geholpen. Met goud behangen en met een pet die op een vreemde manier scheef op zijn hoofd staat, vult hij een formulier in met de gegevens die hij van ons krijgt. Als we betalen, want ook in Namibië gaat niets voor niets, vertelt hij ons dat het entreebiljet dat we krijgen ook geldig is voor het View-Point in de Fish River Canyon. Omdat we eigenlijk niet van plan zijn daar naar toe te rijden valt dit dus mooi mee.

We lopen weer naar buiten en volgen de bordjes richting warm water bronnen. Ai-Ais is een Nama woord en betekent “gloeiend heet”. Het water uit de bron bereikt hier een temperatuur van meer dan 60ºC. De bronnen ontspringen diep ondergronds en zijn rijk aan mineralen. Ai-Ais valt onder de bescherming van het Fish River Canyon gebied en de heet water bronnen zijn publiek toegankelijk.

De bronnen blijken in hun geheel te zijn ingemetseld en nauwelijks toegankelijk. Door een smalle opening kun je achter de omheining komen en zo het water van de bron heel dicht naderen. Tussen de gemetselde muren voel je de warmte van de bron. Het water borrelt en af en toe ontsnapt er een grote gas bel. Een bord waarschuwt met grote letters voor de hoge temperatuur. Je laat het wel uit je hoofd om toch even te voelen hoe warm het water eigenlijk wel is.

Dit was het dus. Een warm water bron. Niet echt de moeite van het bezichtigen waard. We hadden ons iets voorgesteld zoals een warm water geiser, die je in IJsland vindt. Dit valt dus tegen.

We snappen nu ook waarom de poortwachter zo verbaasd keek toen hij hoorde dat we alleen naar de bron kwamen kijken!

We lopen terug en komen langs het zwembad. Het zwembad wordt gevuld met het afgekoelde water van een van de bronnen. We zijn echter niet gekomen om te zwemmen en lopen dan ook verder richting einde van de kloof. Aan het einde van de kloof begint de Fish River Canyon. Van hier uit kun je de Canyon inwandelen en tochten maken van wel tachtig kilometer. Omdat het begin al veel klimmen en dalen is, besluiten we na 300 meter al om terug te gaan.

Vanwege de warmte en stof hebben we eigenlijk wel dorst gekregen. We bestellen een ijskoud glas bier op het terras naast de receptie. Omdat het al twaalf uur is bestellen we hier ook een lichte lunch. Een van de specialiteiten van de Ai-Ais, een salade met tomaten en veel piri-piri, wordt helemaal geanalyseerd zodat ik hem thuis na kan maken. Overeenkomst tussen deze salade en de bronnen is dat ze allebei erg heet zijn.

Tijdens de lunch overleggen we wat we verder gaan doen. Omdat we een ticket hebben voor het View-Point lijkt het ons toch een goed idee om daar naar toe te rijden en een kijkje te gaan nemen.

Na de lunch rijden we door de stof en over diverse wasborden richting Fish River Canyon View-Point. Hoewel we nauwelijks een snelheid van veertig kilometer per uur halen is deze rit is de moeite meer dan waard. Aangekomen aan de poort, zegt een breed lachende man tegen ons: “Nog maar drie kilometer”, en nadat we ons ticket hebben laten zien mogen we doorrijden.

Hetgeen verbaast is de altijd vriendelijk kijkende en gemeend meelevende mensen die je hier tegen komt. Deze man, staat of zit hier van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat en ziet misschien per dag maar tien mensen voorbij komen. En toch is hij vriendelijk. Nu denk ik niet dat hij blij is omdat hij eindelijk iemand ziet. De oprechtheid en wel gemeendheid stralen er namelijk van af. Dit is iets dat Afrika zo bijzonder maakt …

Aan de rand van de Canyon aangekomen is het uitzicht adembenemend. Machtig en overweldigend. Dit zijn momenten dat je je als mens zeer nietig en onbelangrijk voelt en alles heel relatief wordt. De rust wordt nog even verstoord door een aantal jeugdige quad rijders die met veel lawaai en stof komen aanrijden. Ze stappen af kijken even rond maar zien niets en vertrekken met nog meer stof dan dat ze gekomen zijn.

Wij kijken wat langer en beseffen dat we hier iets zien dat miljoenen jaren geleden ontstaan is. We genieten van de stilte en voelen ons heel klein.

Aan de overkant van de Canyon, boven op de rand, ergens, zullen we morgen avond ons bed hebben staan. Het is te ver weg, ook met de verrekijker, om het te kunnen lokaliseren.

Om drie uur vertrekken we weer richting Keetmanshoop. Met de gesteldheid van deze wegen hebben we meer dan drie uur nodig om ook het laatste stukje van onze tocht af te leggen.

Bij aankomst in het hotel worden net drie bussen uitgeladen. Eén met Nederlanders en twee met Duitsers. Naast het drukke gekakel dat de inhoud van deze bussen oplevert heeft het ook een voordeel. Het avondeten van vanavond zal behalve à la carte ook in buffetvorm geserveerd worden.

Ondanks het buffet liggen we toch vroeg in bed en verheugen ons op de Grand View Lodge waar we morgen naar toe gaan. Het was een mooie dag!

Lunch:

Omelet met kaas en salade van tomaten, uien, paprika en piri-piri (specialiteit van Ai-Ais) / Gepaneerde hake (vis)

Diner:

Voorgerecht: Champignonsoep / Griekse salade

Hoofdgerecht: Struisvogel Goulash /Gevulde kipfilet (cordon bleu),

Nagerecht: --

Wijn:

Grünberger Freudenlese / Chateau Libertas.