DAG11 - Spookhuizen en visbuffet
... Vandaag veroorloven we ons een eenvoudig ontbijt in de vorm van scrambled eggs (roerei), tomaten en kaas. Er wordt ons aangeraden om een bezoek te brengen aan het spookstadje Kolmannskuppe. Kolmannskuppe is een verlaten ...
Spookhuizen en visbuffet.
Vandaag veroorloven we ons een eenvoudig ontbijt in de vorm van scrambled eggs (roerei), tomaten en kaas. Er wordt ons aangeraden om een bezoek te brengen aan het spookstadje Kolmannskuppe. Kolmannskuppe is een verlaten mijnwerkersdorpje uit de tijd dat hier de diamant industrie volop furore maakte. Het moet dan ook zeer de moeite waard zijn om de vergane glorie uit deze Duitse koloniale periode te bezichtigen. Twee keer per dag wordt er een rondleiding verzorgd. Een om half tien en een tweede om elf uur. Om deel te mogen nemen moet je in het bezit zijn van een soort visum (toegangsbewijs) dat verkrijgbaar is in het plaatselijk VVV kantoor. Na het bestuderen van de plattegrond van Lüderitz, een hoofdstraat en een paar zijstraten, moet het niet zo moeilijk zijn om dit kantoortje te vinden. Nadat we de hoofdstraat drie keer op en neer gereden zijn, en bij het derde rondje dat je in deze stad kunt rijden, stoppen we uiteindelijk voor een klein winkeltje met een zwaar ijzeren traliehek voor de deur. Hier moet het zijn! Achter de tralies bevindt zich een knus winkeltje waar allerlei curriosa verkocht wordt. Naast edelstenen, ansichtkaarten, landkaarten, is hier ook allerlei toeristische informatie verkrijgbaar zo ook toegangsbewijzen voor Kolmannskuppe. Het is negen uur, dus nog ruim op tijd voor de eerste rondleiding.
Na een kleine twintig minuten rijden, slaan we rechtsaf, en rijden door het rode zand, het terrein van de voormalige diamantmijnen op. Aan de poort staat een vriendelijk lachende man die ons de weg naar het hoofdgebouw wijst. Het zogenaamde casino wordt gebruikt als verzamelplaats voor de toeristen om hun excursie te starten. Voor het casino ontmoeten we onze Italiaanse vrienden weer. Tenminste, de vader. Moeder en dochter blijven in de auto zitten omdat er te veel wind en zand is ..!
Het casino, dat overigens nooit een roulettetafel of black jack gezien heeft, werd gebruikt als animatiecentrum. Er werden toneelstukken opgevoerd en grote diners georganiseerd. Naast de grote zaal waar wij ons verzamelen bevindt zich in dit gebouw nog een souvenirshop en een restaurant. Naast het souvenirwinkeltje is nog een klein achteraf kamertje waar diamanten verkocht worden. Dit is voor ons niet weggelegd. Veronika heeft liever een mooie bergkristal en mij spreken de prijzen niet zo aan. Tussen 2000 en 3000 Namibische Dollars voor een glinsterend steentje dat je amper ziet (0,5 karaat). In het winkeltje worden door Veronika toch nog enkele schatten ontdekt die ze niet kan laten liggen. Enkele prachtige kristallen en stenen verwisselen hier van eigenaar.
We beginnen aan onze rondleiding die ongeveer een half uur duurt. Er worden wat wetenswaardigheden verteld over het dorpje en zijn voormalige bewoners. Alle gebouwen met uitzondering van het reeds genoemde casino, staan leeg. De bewoners zijn jaren geleden vertrokken en de wind en het zand hebben hun plaats ingenomen. Een paar gebouwen zijn nog in zeer goede staat. Het voormalig schoolgebouw staat echter op instorten en is daarom streng verboden terrein. We zien de voormalige ijsfabriek en de slagerij. Behalve nog wat oude gebruiksvoorwerpen en een originele koelkast zijn deze gebouwen leeg en verlaten. We bezoeken ook de woning van de winkeleigenaar en de winkel zelf. Alles wat hier te zien is stamt nog uit het begin van de vorige eeuw. De slaapkamer van de winkeleigenaar doet een beetje denken aan onze eerste overnachting in Villa Verdi, met dat verschil dat hier wel een rood touw hangt met een bordje aan...
Na de rondleiding maken we nog een rondje op eigen gelegenheid door het dorp. We bezoeken de wat verder afgelegen villa´s. Heel frappant is dat de best bewaarde huizen toebehoorden aan de hogere rangen en standen. Zo is het huis van de directeur met uitzondering van wat kapot geblazen ruiten nog geheel in takt. Het felle zonlicht veroorzaakt een prachtig lijnenspel hetgeen weer schilderachtige taferelen oplevert. Deze huizen hebben dan ook een bijzondere aantrekkingskracht op alle fotograven en semi-fotograven die hier rondlopen. Een van de meest professionele plaatjesmakers loopt ons de hele dag al voor de voeten. Hij zeult met een ontzettend zwaar statief met daarop een vast gemonteerd fototoestel. Met veel branie en gekakel vraagt hij de aandacht en tegen de zon in, maakt hij zijn mooiste plaatjes.
Nadat we genoeg zand, stof en zon tot ons genomen te hebben rijden we weer terug naar Lüderitz. We zoeken het restaurantje weer op waar we gisteren gegeten hebben. We bestellen een kleine pizza en een grote visschotel en uiteraard iets te drinken. Na het eten rijden we terug naar het hotel en nestelen ons op het terras met een fantastisch uitzicht op de Atlantische Oceaan. Hier genieten we van het uitzicht terwijl we regelmatig voorzien worden van een koel drankje.
Het avondeten is weer in buffetvorm. Echter vele malen uitgebreider dan gisteren. Naast de kingklip, calamaris en hake zijn er vandaag ook tijgergarnalen, mosselen en gegratineerde en rauwe oesters. Voor de vleesliefhebbers liggen er T-bone steaks, maat 46, waarvan je minstens een week kunt eten. We besluiten dat we vanavond vis eten. We doen ons te goed aan de mosselen en oesters. Met een beetje tabasco en peper zijn deze niet te versmaden. Vanavond geen witte wijn maar een Delheimer Merlot, Stellenbosch 2003. Zeker geen slechte keuze. Na anderhalf uur snoepen, gaan we met een tevreden gevoel naar onze hotelkamer ...
kleine pizza / grote visschotel
Voorgerecht: --
Nagerecht: --
Laatst aangepast (zaterdag, 20 juni 2009 17:50)
Foto/Reis Boeken Spirits of Africa
|
|||||