_MG_6715
afrika08
_MG_9279_-_Version_3
Bezoekers [+/-]
Vandaag:
Gisteren:
Eergisteren:
109
552
843

-291
Deze week:
Vorige week:
Twee weken geleden:
109
2593
1924

+669
Deze maand:
Vorige maand:
Twee maanden geleden:
5438
11801
14979

-3178

All visits
Sinds start site 332 596

DAG13 - Slangen en zand

 

... Tijdens het ontbijt wordt er honderduit verteld. Diverse onderwerpen passeren de revue. De Duitse gasten en de Franse gastvrouw raken in een verhitte discussie. ...

 

Slangen en zand.

La Vallee Tranquille - SossusvleiTijdens het ontbijt wordt er honderduit verteld. Diverse onderwerpen passeren de revue. De Duitse gasten en de Franse gastvrouw raken in een verhitte discussie. Op het moment dat het gesprek een politieke wending krijgt besluiten wij te vertrekken. Over politiek willen wij geen mening geven en zeker niet discussiëren in een land waar bepaalde zaken nog steeds gevoelig zijn. Als we onze spulletjes verzameld hebben en alles al in de auto geladen hebben, kunnen we vertrekken. We moeten een aantal keren vragen voor de rekening. Bij de derde keer hebben we succes. De schade valt nogal mee. Een flesje wijn een paar flesjes water en de koffie van gistermiddag. We krijgen nog een paar handen vol fruit toegestopt voor onderweg en na een welgemeend “bon jour” en “bon voyage” rijden we het erf af.

Puffadder  ( foto:Internet )

Het weggetje naar de hoofdstraat is eigenlijk een smal karrenspoor met aan beide zijden een dicht struikgewas. Onze auto heeft nauwelijks plaats. Omdat de weg bezaaid is met kuilen en dikke stenen is alle aandacht op de weg nodig. Voorzichtig rijden we door de kuilen, langs de dikke stenen en proberen de uitstekende takken te ontwijken. Plotseling, zie ik iets op de weg liggen wat ik niet meteen herken. Ik rem, dasboard kastje dicht, en rijd de auto een paar meter achter uit, dashboard kastje open.
Voor ons, in het bruine stof ligt een dikke slang. Het is een puffadder. Opgerold en slapend, in de kleuren van de aarde, bruin en grijs, en met een schotse ruit als patroon op zijn rug, verspert hij ons de weg. Hoe nu verder? Vriendelijk vragen is geen optie! Doorrijden? Ook geen goed idee. Je weet nooit waar de slang naar toe kruipt als die onder de auto terecht komt! Ik stap uit, voor zover dat mogelijk is. De weg is zeer smal en door de struiken langs de weg krijg ik de deur maar half open. Ik raap wat stenen van de grond op en probeer door een aantal stenen naar de slang te gooien, het dier er van te overtuigen dat hij zich naar andere oorden moet begeven. Bij de eerste steen die hem raakt steekt hij meteen zijn kop in de lucht en zijn tongetje beweegt vliegensvlug in de rondte. Na aan aantal doelgerichte stenen besluit hij uiteindelijk toch maar in het gras van de berm te verdwijnen. We wachten nog even en na een paar minuten rijden we verder.

Black Mamba  ( foto:Internet )Als we op de hoofdstraat rijden zijn we nog enige tijd druk in gesprek over wat ons overkomen is en over het feit dat ik niet de tijd genomen heb om een foto te maken. Plotseling, voor ons, weer een slang! Ongeveer anderhalve meter lang en staande op een derde van zijn lijf, steekt hij zijn kop in de lucht, zoekend naar een prooi. In een reflex rijd ik er met een grote boog omheen. Ik wil eigenlijk wel een stukje terug rijden om te kijken wat het voor een slang is en om deze keer wel een foto te maken. Veronika vindt dit geen goed idee en we besluiten dan ook om door te rijden. Achteraf blijkt dit de meest juiste beslissing geweest te zijn. ´s Avonds wordt ons, aan de hand van de beschrijving die we geven, verteld dat dit een Black Mamba was. De meest giftige slang die je hier kunt tegen komen. Een beet van deze slang is dodelijk. Als je door deze slang gebeten wordt is het binnen veertig seconden afgelopen met je. De Black Mamba kan ook door zijn lichaam als springveer te gebruiken, gemakkelijk in een voorbij rijdende auto springen!

OnderwegAfgezien van het boeiende landschap beleven we onderweg geen andere avonturen meer. Volgens de kaart is het vandaag een rechte weg naar onze volgende bestemming. Na tachtig kilometer komen we echter borden tegen die ons argwanend maken en we besluiten nog eens goed op de kaart te kijken. We staan op het kruispunt bij Maltahöhe. Volgens de kaart hebben we twintig kilometer geleden een afslag genomen waar we eigenlijk rechtdoor hadden moeten rijden.
Maltahöhe is een klein stadje met drie huizen en een tankstation. Omdat het in Namibië altijd een goed idee is om te tanken als je een tankstation tegenkomt, tanken we hier en rijden we weer terug in de richting waar we vandaan komen. En inderdaad, na ongeveer twintig kilometer gaat er rechts een weg richting Sesriem. We slaan dus nu rechts af!

Sossusvlei LodgeTegen een uur of één bereiken we Sesriem en de Sossusvlei Lodge. We zitten hier midden in de Namibische woestijn. Het is hier heet met veel zand! We rijden de parkeerplaats op en vinden nog een plekje in de schaduw. De ingang van de lodge wordt bewaakt door twee, uit ijzer samengestelde, krijgers. We komen aan de receptie en worden hier door een heel vriendelijke juffrouw bedient. Onze kamer is nog niet klaar en dus moeten we nog even wachten. Omdat we toch tijd genoeg hebben boeken we meteen voor vanavond de sunset drive en voor morgenvroeg een drive naar de Sossusvlei met de beroemde rode zandduinen. De drive morgenvroeg vertrekt om zes uur en is inclusief ontbijt.
We maken nog even gebruik van het lunch buffet en spoelen het stof en het zand weg met een halve liter koud bier. Als we nog even van het uitzicht zitten te genieten, komt nog een oude bekende langs. Uli, uit de Grand View Lodge. Hij komt net terug van de ochtend drive, een sensationele belevenis tussen de rode duinen onder de hete zon, die je niet wilt missen. Hij heeft niet zo veel tijd meer want samen met zijn vrouw vertrekt hij vanmiddag nog naar Swakopmund. Een ritje over vierhonderd kilometer gravel …!

Luxe tent

Onze kamer is gereed. We halen onze bagage en lopen tot aan het einde van de lodge waar onze kamer zich bevindt. De kamer is een zeer luxe ingerichte tent met airco en ventilator. We genieten van de airco en komen weer een beetje bij. Het is hier echt heet! Ik wil graag nog wat vogeltjes fotograferen en probeer ze te lokken met wat broodkruimels. Dit draait echter uit op een fiasco. Ook de vogels hebben het warm en zitten liever in de schaduw van de bomen dan voor mij poserend in de felle zon.

Rode RotsenOm vijf uur maken we ons klaar voor de sunset drive. We zijn met zijn vieren, dus plaats genoeg in de Jeep. We maken een flinke tour door het dorre landschap.
Begin dit jaar heeft het hier voor het eerst sinds drie jaar weer eens geregend. De grond was zo hard en de hoeveelheid regen zo immens dat het hele gebied onder water heeft gestaan. Ook de lodge. Om het water af te voeren is om de hele lodge een diepe greppel gegraven. We steken de nu droogstaande greppel over, en rijden in de richting van de bergen. Het blijft ieder keer weer een boeiend schouwspel om te kijken naar het licht van de ondergaande zon dat reflecteert in de gouden halmen van het gras. Als we de bergen bereiken blijken dit grote rode basalt blokken te zijn met hier en daar een boom. In de verte staat nog een oryx naar ons te kijken, maar deze verdwijnt als we dichterbij komen. We zoeken een plekje met een goed uitzicht over de vlakte. We zien in de verte onze lodge liggen. Zoals gebruikelijk wordt onder het genot van een drankje, dat we overigens ditmaal van te voren besteld hebben, genoten van de ondergaande zon. Dit drankje wordt een sundowner genoemd.

Gouden gras halmenOm acht uur zijn we weer terug en na ons even opgefrist te hebben zijn we klaar voor het diner. Er is een tafeltje voor ons gereserveerd op het grote terras. De sfeervolle verlichting zorgt voor een gezellige sfeer. We kunnen gebruik maken van een enorm buffet.
Een buffet, geweldig! Allerlei soorten wild, waaronder zebra, struisvogel, springbok en krokodil worden ter plekke gegrild. Ook wordt er een hele verzameling vis aangeboden. Over het salade buffet kun je nauwelijks heen kijken en er staan desserts waar menig restaurant jaloers op zou kunnen worden. We bestellen een Boschendal Blanc de Noir 2003, vullen onze bordjes een aantal keren en genieten met volle teugen. Tegen tien uur gaan we naar bed. Morgen moeten we om zes uur weer op…

Diner:
Hoofdgerecht:  Krokodil, springbok, struisvogel / Hake (heek),  Kingklip, salades


Wijn: Boschendal, Blanc de Noir 2003

Laatst aangepast (zaterdag, 20 juni 2009 17:51)

 

 

Foto/Reis Boeken Spirits of Africa

 

2011 / Cape Town - Kalahari - Addo
By Guus Quaedvlieg
 
2010 / Christmas in Africa
By Guus Quaedvlieg
2010 / Westcoast - Ceder Mountains - Franschhoek
By Guus Quaedvlieg
2004 / South Africa & Zimbabwe
By Guus Quaedvlieg
 
Aftellen
IMG_6351_-_Version_4
IMG_0242_-_Version_3
_MG_6934_-_Version_3
afrika10