_MG_6715
afrika08
_MG_9279_-_Version_3
Bezoekers [+/-]
Vandaag:
Gisteren:
Eergisteren:
36
309
154

+155
Deze week:
Vorige week:
Twee weken geleden:
835
1924
2295

-371
Deze maand:
Vorige maand:
Twee maanden geleden:
3571
11801
14979

-3178

All visits
Sinds start site 330 729

DAG15 - Panne en souvenirs

 

... Om kwart over zes gaat de wekker. Om zeven uur zijn we onderweg naar de rode duinen. De ingang naar het meest beroemde deel van de Namibische duinen en zonder twijfel een van de grootste bezienswaardigheden van Namibië ligt in ...

Panne en souvenirs.

Sesriem - SwakopmundVandaag staat in het teken van de aankomst van Jolanda en Maarten in Namibië. Met andere woorden we willen vanmorgen op tijd vertrekken. Er is een afstand van 380 kilometer gravel road te overwinnen en als het even meezit willen we in Swakopmund arriveren voordat de jongens aankomen.

We staan dus vroeg op en na een kort maar luxe ontbijt rijden we om acht uur weg. De weg is bar en bar slecht. We rijden van de ene kuil naar de andere afgewisseld met af en toe een stukje wasbord. Ook het landschap kan vandaag, in ieder geval de eerste honderd kilometer niet boeien. Dit heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat we zo snel mogelijk op onze plek van aankomst willen zijn. Gras, geel gras, zover je kunt kijken in het. Het grasland wordt verdeeld in links en rechts, door een grijs lint van stof en stenen. We beginnen voorzichtig met vijftig kilometer per uur en voeren langzaam onze snelheid op. Op de rechte, iets meer overzichtelijke stukjes halen we een snelheid van tachtig!

Lekke Band...!Plotseling, een kuil, remmen helpt niet meer. Met een flinke klap wordt de kuil overwonnen. Het dashboard kastje weet allang niet meer of het nu open of dicht moet blijven. Na een paar honderd meter voel ik dat de auto moeilijker stuurt en dat hij eigenlijk links af wil slaan. We stoppen, stappen uit en lopen om de auto heen. En jawel hoor! Waar ik de hele weg al bang voor was is nu eindelijk gebeurd. Een lekke band, rechts voor. Ik rijdt de auto aan de kant van de weg en ga aan de slag.

Het reservewiel zit in een beugel onder de auto bevestigd en na enig zoeken heb ik de bout gevonden om hem los te maken en onder de auto uit te halen. Ook de krik heb ik vlug gevonden. Ondertussen wordt het heter en heter. Ik zet een petje op om een zonnesteek te voorkomen. Al zwetend en zuchtend probeer ik de krik uit te klappen zodat ik hem kan gebruiken. Waarschijnlijk heeft een vorige gebruiker dit ook geprobeerd en hiervoor het nodige geweld gebruikt, de beugel is namelijk iets verbogen zodat het open klappen iets langer duurt dan normaal. Ondertussen is de eerste auto al gestopt om te vragen of er hulp nodig is. We steken onze duim op, bedanken voor de interesse en gaan verder met onze band.

Veilige afstand ...Veronika is op veilige afstand gaan staan, gewapend met het fototoestel. De afstand is echter onnodig want ik blijf ondanks de gloeiende zon die in mijn nek brandt, de zweetdruppels die me in de ogen lopen, de vliegen die me lastig vallen, de wielmoeren die vaster zitten dan verwacht, de verbogen krik, de stenen die in mijn knieën prikken en de stof die ik inmiddels geslikt heb, vrij rustig!
Ondertussen stoppen er nog twee auto´s maar ook hun hulp is gelukkig niet nodig! Na twintig minuten zit het wiel eronder, is het materiaal weer opgeruimd en kunnen we weer verder.

Gaub Pass

Tweehonderdentachtig kilometer met een kapot reservewiel wordt nog even spannend, maar uiteindelijk gaat het allemaal goed. We passeren nog twee passen en het landschap boeit langzaam weer. We rijden berg op en berg af met af en toe best wel een groot stijgingspercentage. De weg blijft echter slecht. Als we een van de passen over steken rijden we plotseling over een geasfalteerde weg. Hoop! Echter na twee kilometer wordt de asfalt weer geruild voor wasbord. De laatste dertig kilometer tot aan Swakopmund zijn goed te rijden. We arriveren tegen één uur.

Jolanda en Maarten zijn inmiddels al ingekwartierd in het hotel en vanaf het balkon worden we toe gezwaaid. Ze hebben een goede reis gehad en zonder problemen zijn ze in het hotel aangekomen. Nadat we onze spullen naar de kamer gebracht hebben besluiten we om in de buurt van het hotel een kleinigheid te gaan eten. Het Lighthouse restaurant is onze keuze en hier eten we ieder een pizza.

Na het eten lopen we het stadje in. Onze tocht gaat via de markt waar allerlei souvenirs uitgestald zijn. Hier worden onze eerste souvenirs gekocht. Jolanda koopt haar houten giraffe, waarvoor ze helemaal naar Namibië is gekomen en ik laat mijn keuze vallen op een ebben houten fruitschaal. In het dorp plunderen we nog een geldautomaat en omdat het restaurant waar we ons avondeten willen nuttigen pas om half negen weer een tafeltje vrij heeft, verbrengen we de tussenliggende tijd in een originele Namibische wijnstube “De Weinmaus”, waar hoofdzakelijk Duits gesproken wordt. We drinken hier gezellig een flesje wijn.

SouvenirsOm half negen gaan we naar “De Kupferpanne”, het restaurant waar we een tafeltje gereserveerd hebben. Het restaurant bestaat uit een aantal vertrekken. Met allerlei rekwisieten wordt er een gezellige huiskamersfeer gecreëerd. Na anderhalf uur tafelen, gaan we terug naar ons hotel. Het is voor allen een spannende en vermoeiende dag geweest. We spreken morgenvroeg om half negen af in de ontbijtzaal. Zo kunnen maarten en Jolanda nog wat slaap inhalen …

 

Diner:
Maarten: Tonijnfilet, Jolanda: Schnitzel, Veronika: Visschotel en Guus: Kip met pindasaus.

Wijn:
Sauvignon Blanc 2005.

Laatst aangepast (zaterdag, 20 juni 2009 17:52)

 

 

Foto/Reis Boeken Spirits of Africa

 

2011 / Cape Town - Kalahari - Addo
By Guus Quaedvlieg
 
2010 / Christmas in Africa
By Guus Quaedvlieg
2010 / Westcoast - Ceder Mountains - Franschhoek
By Guus Quaedvlieg
2004 / South Africa & Zimbabwe
By Guus Quaedvlieg
 
Aftellen
IMG_6351_-_Version_4
IMG_0242_-_Version_3
_MG_6934_-_Version_3
afrika10