Olifanten en luieren.

Vroeg uit de veren, half zeven ontbijt en dan op weg naar de morning drive. We klimmen in een twee meter hoog voertuig en nestellen ons in de tamelijk comfortabele stoelen. Omdat het gebied waar de wilde dieren zich ophouden ongeveer veertig kilometer van onze lodge ligt, zullen we het eerste gedeelte iets sneller rijden. De korte broeken en de T-shirts blijken redelijk optimistisch te zijn. Gelukkig zijn er dikke wollen dekens aan boord en zelfs Maarten kruipt er diep in weg. De rit begint dus ijs en ijskoud!

Het landschap is weer prachtig. Goudgeel gras, rode zand, donkere bruine en blauwe bergen en een strak blauwe hemel met hier en daar een helder witte wolk. In de verte hangt een lichtbruine nevel hetgeen het landschap een enigszins mystiek karakter geeft.

We draaien links af, weg van van de hoofdstraat. Bij het passeren van de eerste bomen zien we al de vernielsporen van olifanten. Als we het natuurgebied in rijden, wordt het nogal avontuurlijk. Onze rit naar het Zulu dorp in de ossenkar afgelopen jaar valt hierbij geheel in het niet. (Met een op hol geslagen span ossen, over een smal karrenspoor, langs galoperende paarden, bergaf de rivier in … en door!)

We hebben allemaal minstens drie handen nodig om ons vast te houden zodat we niet uit de auto geslingerd worden. Reden hiervan is dat het ritje door diverse rivierbeddingen gaat en dat we het rulle zand hierin, moeten overwinnen. Als je hier te langzaam rijdt blijf je onherroepelijk steken. In een van de rivierbeddingen staat een eenzame pick-up truck vergezeld van een sip kijkende bestuurder. Zijn metgezellin kijkt al even somber. De auto staat namelijk tot aan de assen ingegraven in het rulle zand.

Er arriveert nog een ander 4x4 voertuig en met vereende krachten wordt  geprobeerd de auto uit de rivierbedding te verlossen. Met de spaarzame hulpmiddelen die er zijn worden de twee auto´s aan elkaar geknoopt. Hiervoor wordt een stevig stuk ijzerdraad gebruikt. Als de pick-up weer aan de kant van de rivierbedding staat, vervolgen wij onze weg de andere kant op en gaan we op zoek naar de olifanten. In het rulle zand hebben we al diverse malen sporen gezien, maar van de beesten zelf zien we nog niets.

Op het moment dat we de rivierbedding nogmaals oversteken zien we plotseling in de verte onze eerste olifant. Het is een mannetje. Op grote afstand zijn namelijk de vijf poten duidelijk te onderscheiden. We naderen tot op ongeveer vijftig meter en bewonderen dit machtige dier. Dit exemplaar is een zogenaamde woestijn olifant. De woestijn olifant stamt af van de Afrikaanse olifant, is iets kleiner maar heeft grotere voetzolen zodat hij beter over het rulle zand kan lopen. Klein is overigens maar relatief. Er moeten nog meer olifanten zijn, want we vinden nog verse voet sporen en warme “droppings”.

Na enige tijd heen en weer gereden te zijn ontdekken we eindelijk aan de rand van de rivierbedding, in de schaduw van de bomen, een kleine kudde olifanten. Een grote bul en een aantal wijfjes met een hele verzameling kleine olifantjes. Samen zorgen zij voor een geweldig schouwspel. De sanitaire stop die Jolanda gepland heeft wordt door haar intense beleving van dit tafereel steeds dringender, maar moet toch nog maar even uitgesteld worden.
Een boom wordt door de olifanten vakkundig leeggeplukt en langzaam trekken ze van boom naar boom. De eerste ervaring met olifanten laten bij Jolanda en Maarten een diepe indruk achter.

De terugweg naar onze lodge is nog een hele tour maar het is lang niet meer zo koud als vanmorgen. De dekens hebben we op de terugreis niet nodig.
Uiteraard zijn we op tijd terug voor de lunch, die uit drie gangen bestaat. Tomatensoep, een salade of sandwich en ijs met chocolade of vruchten na.

Vanmiddag en vanavond doen we lekker niets! Lekker luieren aan het zwembad en vanavond genieten van het diner. Maar voor het diner gaan we net als gisteravond genieten van de mooie zonsondergang. Hiervoor moeten we tussen de hoge rotsblokken een steile trap omhoog. We komen op een klein plateau waar we verwacht worden. Er liggen een aantal zitzakken klaar en als we ons genesteld hebben worden we hier verwend met lekkere hapjes in de vorm van gefrituurde garnalen en andere lekkernijen. Natuurlijk ontbreekt ook hier het glaasje wijn niet! Alweer onze laatste avond in de Mowani lodge. (Mowani betekent “place of God”). Morgen hoeven we niet zo ver. We plannen ons ontbijt voor morgenvroeg acht uur en kijken wel wanneer we dan gaan vertrekken.