_MG_6715
afrika08
_MG_9279_-_Version_3
Bezoekers [+/-]
Vandaag:
Gisteren:
Eergisteren:
53
309
154

+155
Deze week:
Vorige week:
Twee weken geleden:
852
1924
2295

-371
Deze maand:
Vorige maand:
Twee maanden geleden:
3588
11801
14979

-3178

All visits
Sinds start site 330 746

DAG24 - Leisure en Leeuwen

 

... Tijdens het ontbijt  spreken we af dat Jolanda en Maarten vandaag in de lodge blijven en zich aan het kleine zwembad nestelen. Veronika en ik gaan nog een tochtje maken door Etosha. Het is, afgezien van de een na laatste dag waar we nog het cheetah project gaan bezoeken, de laatste gelegenheid om te genieten van het vrije Namibische wildlife ...


Leisure en Leeuwen

Tijdens het ontbijt  spreken we af dat Jolanda en Maarten vandaag in de lodge blijven en zich aan het kleine zwembad nestelen. Veronika en ik gaan nog een tochtje maken door Etosha. Het is, afgezien van de een na laatste dag waar we nog het cheetah project gaan bezoeken, de laatste gelegenheid om te genieten van het vrije Namibische wildlife.

We maken een korte tocht die ook vandaag weer de moeite waard is. We komen onderweg tot twee maal toe leeuwen tegen. Ze liggen op veilige afstand van de weg en zijn druk bezig met hun dagelijkse wasbeurt. Zodoende hebben ze geen tijd voor ons. Van de tweede groep leeuwen zien we alleen de oren die boven het gras uit steken.

De weg die we rijden gaat langs de rand van de zoutpan. Het uitzicht is hier wijds. Het is ondertussen twaalf uur en de zon brandt zonder medelijden op de uitgedroogde en in duizenden puzzelstukjes gebarsten zout vlakte. De horizon trilt en de heuvels in de verte vervormen tot blauwe vlekken. De dieren die hier rondlopen, zoeken verkoeling in de schaduw. Schaduw is een groot woord maar hier heel zeldzaam. Een enkel boomstammetje is voor sommige springbokjes al voldoende om achter te gaan staan.

Springbokjes lopen en staan hier overal. Ook zien we nog  de kori bustard. Deze vogel is met z´n meer dan twintig kilo, de grootste en zwaarste vogel die kan vliegen. Bij het laatste waterhole dat we bezoeken zien we een bijzonder spektakel. Negen giraffen die hier gaan drinken. Ze staan met vier, vijf op een rij tegelijk te drinken terwijl de anderen op de uitkijk staan en bij iedere onverwachte beweging alarm slaan.

Om drie uur zijn we weer terug in onze lodge en genieten van de rust. Zelf gebruik ik de tijd om het dagboek bij te werken. Ik loop een paar dagen achter. Plotseling wordt ik geroepen. Veronika zit buiten op het terras voor de tent en probeert zo weinig mogelijk te bewegen. In de boom die door ons terras groeit, zit een slang, groen en bruin van kleur. Hij is ongeveer 50 tot 60 cm lang en heeft een glimmend kopje. Ik maak een paar foto´s, maar de slang is banger van ons dan wij van hem, en verdwijnt vrij plotseling onder het terras in het hoge gras. Omdat we er zelf geen verstand van hebben gaat Veronika met de foto´s naar de receptie om te vragen met welk beestje wij te doen hebben. Aan de hand van de foto´s wordt geprobeerd om de slang te identificeren. Dit blijkt nogal moeilijk te zijn, omdat er volgens de kenner twee soorten zijn. Er bestaat namelijk een bruinachtige groene slang en een groenachtige bruine slang en een van de twee is giftig. De discussie is nu of de slang die wij gezien hebben bruinachtig groen of groenachtig bruin is. Ze komen er niet uit. We nemen het zekere voor het onzekere en gaan er vanuit dat de slang die we gezien hebben, het giftige exemplaar is. Eigenlijk doet het er niet meer zo veel toe omdat het beestje al lang en dun verdwenen is. Als we maar genoeg geluid maken zal de slang zeker niet meer terug komen.

Om zeven uur is er weer diner. Het voorgerecht is vandaag koude kerrie-room-soep, en chicken-salade,. Het hoofdgerecht is kudusteak of omelet met als nagerecht een puddinkje. Geen wijn maar water vandaag, want na het eten gaan we nog voor een nightdrive.
Het diner neemt vanavond meer tijd in beslag als dat we zouden willen. De eigenaar loopt door het kamp en houdt een korte inspectie. Het personeel wordt daar zichtbaar nerveus van. Ook de kok, naar het schijnt. Met het hoofdgerecht gaat het niet allemaal zoals gepland en het lijkt er op dat er met de steaks iets mis gaat zodat hij dit opnieuw mag doen  Hij heeft zelfs geen tijd om, zoals gebruikelijk, bij ons aan tafel te komen vertellen wat het menu allemaal inhoud.

Om half tien rijden we de duisternis in en komen die pas om twaalf uur weer uit. We zijn allemaal te moe van het luieren zodat we er niet echt van kunnen genieten. Veel is er ook niet te zien. Het meest opmerkelijke is een chenet die hoog in een boom zit en we vragen ons als zo vaak af: Wie kijkt er nu naar wie?

Laatst aangepast (zaterdag, 20 juni 2009 17:55)

 

 

Foto/Reis Boeken Spirits of Africa

 

2011 / Cape Town - Kalahari - Addo
By Guus Quaedvlieg
 
2010 / Christmas in Africa
By Guus Quaedvlieg
2010 / Westcoast - Ceder Mountains - Franschhoek
By Guus Quaedvlieg
2004 / South Africa & Zimbabwe
By Guus Quaedvlieg
 
Aftellen
IMG_6351_-_Version_4
IMG_0242_-_Version_3
_MG_6934_-_Version_3
afrika10