DAG25 - Black Rhino en Gevulde Kudu
... De weg naar Waterberg, de Frans Indongo Lodge, is lang en eentonig. We merken dat we langzaam in een dichter bevolkt gebied komen. Het landschap wordt hier ook groener. Het is aangenaam rijden over de brede geasfalteerde wegen. Na tweehonderendvijftig kilometer bereiken we de lodge. De lodge ligt op een rustig, afgelegen plekje van ongeveer dertig hectare ...
Dag 25 Waterberg
Black Rhino en Gevulde Kudu.
De weg naar Waterberg, de Frans Indongo Lodge, is lang en eentonig. We merken dat we langzaam in een dichter bevolkt gebied komen. Het landschap wordt hier ook groener. Het is aangenaam rijden over de brede geasfalteerde wegen. Na tweehonderendvijftig kilometer bereiken we de lodge. De lodge ligt op een rustig, afgelegen plekje van ongeveer dertig hectare. Achter de lodge bevindt zich een mooi verhoogd houten terras met uitzicht op een water-hole. De kamers zijn netjes ingerichte en van de nodige gemakken voorzien. Er is zowaar een internet verbinding.
Als we onze spullen naar onze kamer gebracht hebben genieten we nog van een eenvoudige lunch. Na de lunch ga ik nog even terug naar de ontvangst balie om te kijken of ik van het internet gebruik kan maken. Via een computer die zijdelings naast de ontvangstbalie is opgesteld, en zittend op een nog al gammele stoel probeer ik weer een verbinding met de westerse wereld te leggen. Onderweg heb ik nog kunnen nadenken hoe ik het ruimte probleem op mijn website zou kunnen oplossen, zodat ik weer mailtjes kan sturen. Uiteindelijk heb ik nog een achterdeurtje ontdekt en zowaar, het werkt! Na ongeveer anderhalf uur typen, vind ik het welletjes en besluit de verslagen van de laatste zeven dagen thuis te schrijven. Nadat ik afgerekend heb ga ik nog lekker even genieten van een prachtig uitzicht en een koud glas bier.
Het koude bier en het mooie uitzicht zorgen er voor dat we ons hier heel erg op ons gemak voelen. We ontdekken tussen de bekende steenbokjes en gemsbokken ook dieren die we op onze reis nog niet gezien hebben. Tot onze verbazing staan er ook enkele kamelen aan het water-hole hun dorst te lessen. Naderhand horen we dat de eigenaar van deze lodge, uit liefhebberij dieren uit allerlei windstreken hier verzameld heeft.
Na het genieten van onze consumpties gaan we ook in Watrberg weer voor een drive. Max, van beroep jager, is voor vandaag onze gids. Met een gezonde portie humor en een zeer veel kennis vertelt hij onderweg over termietenheuvels, zebra´s, neushoorns en de clown van de woestijn. Hier bedoelt hij het zwarte wildebeest mee. Dit beest vertoont inderdaad een clownesk gedrag. Als Max met luide stem een bronskreet produceert, zie je het dier plotseling vanuit stilstand starten om vervolgens te rennen of z´n leven er van af hangt. Hij rent een aantal kleine rondjes om dan, net zo plotseling te stoppen als hij gestart is. Dit stoppen en starten herhaalt de wildebeest een aantal keren en het is inderdaad zeer lachwekkend als je het dier zo achter z´n eigen staart aan ziet rennen.
Na enige omzwervingen over de uitgestrekte vlakte, weet Max ook de enige zwarte neushoorn in dit gebied te traceren. Als we hem te dicht naderen, heeft hij al snel genoeg van ons. Hij draait zich arrogant om en al waggelend met z´n dik achterwerk verdwijnt hij tussen de dorre struiken.
Het avondeten is super. In een gezellige ambiance, vlak naast het open vuur genieten we van ons diner. Als voorgerecht krijgen we een krab-appel salade. Het hoofdgerecht is voor de afwisseling Kudu, ditmaal als rollade gevuld met spinazie of iets wat hier op lijkt. Het nagerecht is voor de liefhebbers van zoet het puntje op de i. Een gestoofde peer gedrenkt in chocolade. Jolanda en Maarten drinken een Delheimer Rosé, Veronika en ik genieten van een Zonnebloem Merlot. Om negen uur vinden we het welletjes en trekken ons terug op onze eenvoudige kamers.
Laatst aangepast (zaterdag, 20 juni 2009 17:56)
Foto/Reis Boeken Spirits of Africa
|
|||||